Mevlid yazarı Süleyman Çelebi de (? -1422) benzer ifadelerle zihinlerde adeta taht kuruyor. O çiçeğe değil; bize vurgu yapıyor.
"Her ne hâcet dilesen makbûldür / Cümle maksudun senin, mahsuldür."
Senin mahsulün, yani senin ürünün esas olmalıdır! Bütün hedef, bütün amacın ömür boyunca elde edeceğin güzel ahlâk, kalb-i selim, ibadet, tevekkül ve teslimiyetle bir manevî vücud inşa etmektir.
Sofrada yemeğe başlarken, "Rahmâniyetin" tecellisi ile beden örtüsünün yenilenmesini gerçekleştirirken; Kur'ân okurken de "Rahîmiyetin" tecellîsi ile ruhsal gelişimi tamamlamış olmaktayız. İşte besmelenin her iki yönden açılımı ile sağlanan; sağlıkta ve ruhsal zenginlikteki kıymeti buradan gelir. Unutulmasın ki Kur'ân'in bütün sûreleri (Tevbe suresi hariç) "Bismillâhirrâhmanirrahim" olarak başlar.
Yemekten sonra "elhamdülillah" demeyi unutmayalım ki aşk denklemi eşitlensin!
Sayfa 54Kitabı okudu
Sizde Freud'un "Rüyaların Yorumu" var mı!
Freud'tan biraz değiştirip söylersek bir hatıra bazen bir defterden çok daha fazlasıdır.
Daha ilk sayfada yazarın ilginç bir edebî teknik kullandığını görüyoruz. Bu dâhi kitabı okumak için önemli bir sebep.
Zweig bir arkadaşına kadın karakterin arkasına saklandigini ve zaaflarini o şekilde dile getirdigini dile getirir. Ki yazarın 
Aziz Bey Hadisesi kitabinda da bu kitaptada erkek karakter çok iyi işlenmiştir.
Erkek karakterin annesi, kadın karakterin ise babası üzerinden işleyen psikanalitik bir bilincdışının izleri de yine insanın kendisini okuma ve anlaması anlaminda çok onemli. Ki duygusal iletisimde problem, zaaf ve sorunlarimiz acaba ne kadar gecmişin bu izleri ile alakali sorusu onemli duruyor.
Anlatilan donemin ihtilal donemi olması ve aşkın bu atmosferde kazandigi deger biraz da Kazablanka filmini hatirlatti.
Hayata değer katması anlamında aşk'ın değeri sorusu her ne kadar ayrı bir tartisma konusu ise de "gerekliliği" de kitabin sonunda dusunulmesi gerekli olan bir sorudur.
"Ev" metaforu ve bunun üzerinden ilerleyen tanişma ve açılımlar da oldukca guzeldi.
Yazar karakrerleri psikanalitik acidan tek tek iyi bir sekilde irdelenerek kitabin okunmasi daha verimli olur ki duygusal iliskileri anlatinin icinde oldukca guzel bir edebi dille yansitabiliyor yazar.
Aşk-kül denklemi de her ne kadar ontolojik açıdan süslü bir metafor olarak dursa da maalesef ki sorumluluk-okuma-düşünce deneyimi bağlaminda bir kofluk olarak kaliyor diye dusunuyorum.
