Aşk neydi hakikaten? Bir kızın cemaline, gülüşüne tutulmak mı? Gözlerinde kaybolmak mı? Onun için uğruna ölmeyi göze almak mı? Çöllere düşmek, dağları delmek mi? Yoksa bunlardan hiçbiri değil de bu aşkın kaynağını keşfetmek miydi aşk?
Bu topraklardan nice âşıklar, âşık olduğunu sananlar; ölürüm, biterim, yanarım, yakarım diyenler geçti fakat
Kalemine hayran olduğum Atsız’a bu eseriyle bir kez daha hayran oldum. Yazım diline, üslubuna diyecek yok, su gibi akarak teklemeden ve eski Türkçeye ait çok fazla kelime içerse de sanki günümüz Türkçesiyle yazılmış gibi çok akıcı bir şekilde okunuyor.
Kitap; bundan binlerce yıl önce evli olduğu halde başka bir kıza aşık olan Burkay’ın; karısını
?Kinden duyulan zevklerle aşktan duyulanların karşılaştırılması. Aşkın ızdırabı, kinin zevki vardır. Nefret edilen kimsenin hataları ve felaketleri onun ölümünden çok fazla zevk verir...?
Nereden başlayacağımı bilmiyorum.Gelki ne okuduğumu da bilmiyorum.Roman mı? Felsefe Ders Kitabı mı? Coğrafya Atlası mı? Romansa;modern mi,postmodern mi? Kahraman bakış açısı mı,Tanrısal bakış açısı mı? Kitabın bitip bitmediğini bile bilmiyorum,okuduktan sonra sonluluk sonsuzluk mefhumlarını kaybetmiş olan benliğimle bilmiyorum...Bir yerden
Genç Werther' in arkadaşı Wilhelm' e düşüncelerini, duygularını yazdığı mektupları...
Werther platonik aşk beslediği Lotte' nin nişanlı olmasından dolayı, hem ahlaki açıdan, hem dinsel ve vicdan açısından ona olan duygularını, sevgisini bir iç döküş niyeti ile mektuplara dökmüş. Duygularını, içsel çatışmalarını, çaresizliğin verdiği ızdırabı, kıskançlıklarını paylaştığı bu mektuplar, aşkın kutsallığını tekrar düşünmemizi sebep olacak...
Son bölümünü okurken,Werther' e birşey olmasın diye dua ederek okudum...
Muhteşem bir edebi eser. Werther ile düşünüp onu o kadar yanınızda içinizde hissediyorsunuz ki, bitmesini istemiyorsunuz...
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021121,9bin okunma
Hangi günahın ızdırabısın sen Vernalagnia.
Yarım kalmışlıkların bir adı olsaydı biz olurduk herhalde. Tökezlemelerin , soğuk zeminlere çarpmanın adıydı biz olmak.
Sahi biz olabilseydik her satırın sonu uçurum olur muydu? Tüm kelimeler yokuş aşağı bakıyor. Sanki kalemi bıraksam bütün kelimeler teker teker aşağı atlayacak gibi.
Hiç düşünmezdim bizi ayrı şiirlerde. Düşünemezdim.
Başkasına şiir olmak bizim kalemimizi kırarmış . Bir zamanlar tutkuyla süren aşkın ızdırabı da böyle oluyormuş Vernalagnia. Sensizlik üşüyor , ben üşüyorum. Biz üşüyoruz nerdesin? Biz , bizken burnumun dibinden ayrılmayan gövden, Işık nerden vurursa vursun ayırt edebildiğim gölgen yok.
Kışın çabuk üşüyen ellerim şimdi daha çok üşüyor. Kabahat mevsimde değil ki . Yağmur bu yağar, rüzgar bu eser, gök bu gürülder. Sen akışına bırak.
Nereden başladık birbirimizin can evinden kopmaya. Hangi gelişmemiş zihniyetin ürünüdür ayrılık.
Ayrılığın dili ne, rengi ne ?
Kimdir bu ayrılık? Kaç canı yaktı da geldi bizi buldu.
Kaç savaş gördü, kaç okul bitirdi bu ayrılık.
Geldi çattı işte, yolunu kaybetmiş de uğramış dediler.
Öyle değilmiş. Yol da bizdik,yolcu da.
Ağır geldi sevginin yükü. Hakkından gelemedik . Kaybettik biz yolumuzu. Yolumuzu ararken de en çok birbimizi kaybettik .
Acı cesurdur Vernalagnia, acı çekiyorum gülümse.