İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş. Hep şikâyetçi hep bıkkınmış. Bir gün melekler, mutluluğu saklamaya karar vermişler. Saklayalım, zor bulsunlar; zor buldukları için belki kıymetini bilirler, diyerek başlamışlar tartışmaya, sorun büyükmüş.
Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü!
Kimisi "Everest’in tepesine saklayalım," kimisi "Atlas Okyanusunun dibine," demiş.
Taç Mahal’in kubbesi, Mekke’nin sokakları, Kudüs’ün yolları, bir hastanenin yeni doğan odası, dondurma külahı, caminin avlusu, lale bahçesi...
Pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş.
Derken meleklerden biri "İÇLERİNE SAKLAYALIM" demiş.
"Kimsenin aklına gelmez içine bakmak," diyerek içimize saklamışlar mutluluğu. İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış.
Dilerim herkes içindeki mutluğu bir an önce bulur...
Huzeyfe Mücahid Osmanoğlu
