Hayatınının Yarısını Kitap Okumakla Geçirenlerin Çok İyi Bildiği 17 Şey
1. Kitap okumak sizin için hiç bir zaman boş zaman aktivitesi olmamıştır. Tam tersi kitap okumaktan artan zamanı boş zaman olarak görürsünüz.
2. Kitap okumak için özel bir yere ihtiyaç duymazsanız. Metroda, otobüste, sokakta, vapurda her yerde kitap okuyabilirsiniz.
3.
Bilmem yalnızlık efendi ile aranız nasıl? Benim oldum olası iyidir. Severim kendisini, zannımca o da benden memnundur. Yalnızlık efendi uzunca boylu, titiz, temiz, ve bakımlıdır. Çok yakışıklı sayılmaz belki, fakat hayli alımlıdır. Kıyafetlerini nerede diktirir bilmem, ama giyimi kuşamı farklıdır. Hayatımda tanıdığım en donanımlı, en kültürlü,
EVANJELİZM Kitap Hakkındaki SON SÖZ:
Satırlarda buluşup, bilişip; sefa ve cefayı aynı tonlarda soluyarak yüreklerinde aynı duyguları yeşerten bütün dostlara.
Merhaba ve diyorum ki;
"Yaratan Rabbinin adıyla oku." (Alak,1) fermanı Kur'an-ı Kerim'in insanlığa ilk emridir.
Her şeyi oku!
Allah'ın ayetlerini oku!
Oku ama
Sayfa 534Kitabı okudu
Zihnimizin sahip olduğu en büyük beceri belki de acıyla başa çıkmaktır. Klasik yaklaşım bize herkesin ihtiyacı doğrultusunda geçtiği dört kapı olduğunu öğretir.
Birinci kapı uykudur. Uyku bize dünyadan ve onu dolduran tüm acıdan kaçabileceğimiz sığınak sağlar. Bir insan ağır yaralandığı zaman genellikle kendinden geçer. Aynı şekilde tramvatik haberler alan birini bayıldığı olur. Zihin ilk kapıdan işte böyle geçerken kendini acıdan korur.
İkinci kapı unutmaktır. Bazı yaralar kısa zamanda kapanmayacak, hatta belki de asla iyileşmeyecek kadar derindir. Ayrıca bazı anılar o kadar azap vericidir ki onlara alışmak mümkün değildir. "Zaman tüm yaraları iyileştirir" sözü yanlıştır. Zaman çoğu yarayı iyileştirir. Geri kalan bu kapının ardında saklıdır.
Üçüncü kapı deliliktir. Bazen insanın aklı öyle darbe alır ki kendini delilikte saklar. Bu ilk bakışta faydalı gözükmese bile öyledir. Gerçekliğin acıdan başka bir şey getirmediği zamanlar vardır ve bu acıdan saklanmak için zihnin gerçekliği bırakması gerekebilir.
Dördüncü kapı ölümdür. Son sığınak. Öldükten sonra bizi hiçbir şey incitemez. Ya da en azından bize öyle söylenir.
Bazı kadınlar sol göğsünün altında mayın taşır.Ve oraya ilk basan adam,ayağını çekip gitmeye kalkışırsa eğer; mayın patlar,kadın dağılır;adam ölür,kadının sol göğsünde.Sonra bir daha kim gelip giderse gitsin sol göğsün altındaki kente,asla aynı etki yaşanmaz.Bir mayın bir defa patlar beyler.Bir kadın gerçekten bir defa sever ,bir şiir bir kez yazılır,bir kitap bir kez okunur gibi çürütülebilir bir tez değildir bu.Bir insan bir kez ölür türündendir. Ve sen,sana gelince eğer bir gün uğrarsan sol göğsümün altındaki kente hüzünlü bir sesle ; ''buralar bir zamanlar hep benimdi ''
Anonim