Kaç kere okumuşumdur sayısını ben bile bilemiyorum. Ama her okuduğumda bambaşka hissettirmiştir bana kendimi. Sanırım bu kitaptan daha güzel bir kitap okumadım hayatımda. Benim için o derece mükemmeldir. Bu kadar sade ve aynı zamanda bu kadar derin. Okumadıysanız mutlaka okuyun, okutturun. Asla pişman olmazsınız :)
Kitabın en sevdiğim bölümünü de yazayım. Küçük Prens ve Tilki'nin vedalaşma anı:
“Hoşça kal," dedi tilki. "İşte sana bir sır, çok basit bir şey: İnsan yalnız yüreğiyle doğruyu görebilir. Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez."
"Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez," diye yineledi küçük prens; unutmamalıydı bunu.
"Gülünü senin için önemli kılan, onun için harcamış olduğun zamandır."
"Onun için harcamış olduğum zaman..." diye yineledi küçük prens. Unutmamalıydı bunu.
"İnsanlar unuttular bunu," dedi tilki. "Ama sen unutmamalısın. Evcilleştirdiğimiz şeyden sorumlu
oluruz. Sen gülünden sorumlusun ..."
