Emma her kadın gibidir aslında. Kendine göre zevkleri olan, ilk gençliğinde ya maneviyata saran ya da idealleştirdiği pırıltılı bir aşkı hayal eden. O günün geleceğini: Ve mutluluğu!
Evlenir. Artık hayalini kurduğu adamı da hayatı da yakalamıştır. Çünkü aşkı bulmuştur sonunda.
Tabii uzun sürmez bu mutluluk.. Genç kadın, tutkularından besleniyordur. Orta sınıf bir taşra hayatında, onun kadar derin olmayan bir erkekle yaşamak, hep o aradığı aşkın zannettiği gibi olmaması ve günlük yaşamda kıstırılıp kalmasıyla, romantik kitaplarda boğulur, hüznüne hüzün katar. Öyle ki, sevgilileri bile olur, çünkü bunaldığı bir hayatta kendisini iyi hissettiren yeni kıyafetler ve takılar, bir de anlaşılmayan ruhunu yama ettirdiği sevgilisi vardır.
Ve hayal kırıklıklarıyla dolu yaşamında, Emma, güzelliği ve keyifsizliğiyle, kibri ve hırsıyla içinde yeşertebileceği tüm güzellikleri soldurur. Yaşamına son verir.
Charles Emma'yı asla anlamadı... Emma ise Charles'a çok haksızlık etti. İki taraf da ağır hasar aldı, ama bir kadını anlamak ki, onun derinliğine inebilmek, Charles'ın vasatlığından ileri gelmeydi.
Sadece realizm için değil, feminist felsefe için de önemli bir yapıttır Madam Bovary. Ve herkesin yazmış olduğu gibi, ortada sadece bir aldatma, tatminsizlik ve aptal yerine koyan bi kibir yoktur. Bunların oluşmasına sebebiyet veren nedenler analiz edilmelidir. Yine de her okuduğumda Charles'a üzülürüm. Ve bununla beraber bir kadına bir kadın perspektifinden baktığınızda siz de Emma'yı anlayabilirsiniz. Hak veremeseniz de...
Ben Emma'nın ruhunda arayış görüyorum.
