“Hani kent her saniye biraz daha küçülür ama insan gerçekte kendisinin küçüldükçe küçüldüğünü, yalnızlaştıkça yalnızlaştığını, bütün o ışıklarda ve o coşkudan saatte bir milyon kilometre hızla uzaklaştığını hisseder ya; onun gibi bir şey işte.”
“Nefret ettiğim bir şey daha varsa, o da insanların kendinizi berbat hissettiğinizi bildikleri halde neşeyle hatırınızı sorup; “İyiyim” demenizi beklemeleridir.”