ben yalnızlığımı gözlerim gibi taşıdım
unutmak olmazdı unutmadım
ben garip çingene-oh olsun-
parlak tüylerinden önce tavusun
çirkin bacağından haberli
kendimi zorla onardım unutmadım
çirkindi ellerim inceliğim yoktu
yalandı bir inansaydım
sonsuz ölürdüm