Acı Çekme Döngüsü
Atalarımız yaşadıkları zor çevrede bir tehdit fark ettiklerinde bu durum fiziksel bir "savaş ya da kaç" tepkisini tetikliyordu. Modern dünyada, karşılaştığımız olayların çoğu sadece psikolojimize, refahımıza ya da egonuza yönelik bir tehdit niteliği taşır, çoğu zaman hiçbir hayatta kalma mekanizması bizi bu tehditlerden koruyamaz. Tatmin edici bir tepki söz konusu olmadığında beynimiz çözülmemiş tehdidi aralıksız düşünce girdabı şeklinde tekrar tekrar önümüze getirmeye eğilim gösterir.
Ey aşk ! Ateştir senin nesebin…
Dumandır niteliğin kaynağın ise rüzgar
Su tufana dönüştü toprak da küle
Senin kokunla ateş rüzgara karıştı
Şirin’siz her saray bisütûn gibi viranedir
Ferhat’sız her dağ bir saman çöpüdür rüzgarda
Yedi nesil öteye tüm atalarımız gâmdı
Bize miras kalan hep sonsuz keder oldu
Rüzgar esince toprağımızdan senin kokun geliyor
Sadece Sen kalacaksın;
Biz hepimiz gidince…
”Hâfız-ı Şirâzî”
Aklını alırdım ama ucuz mal bende alerji yapıyor…Sevgimi anlayamadın mı gözlerimdeki yaştan, atalarımız doğru demiş eşek ne anlar hoş laftan.
Karadut meyvesinin lekesini,
Sadece kendi yaprağı çıkarırmış.
Atalarımız, İnsan da aynı bu ağaç gibidir demişler.
Yarasına ilacı başka yerde arayan yanılırmış.
Her yaranın merhemi; Kendi dalındaymış.
Aheste
Siz,siz olun hiçbir Mazlumun ahını almayın hem ne demiş atalarımız:Alma mazlumun âhını,çıkar aheste aheste.