"Sizin, benim, hepimizin iyi bildiği boşluğa yuvarlanma düşlerinin hiçbirinde yere çarpmayız. Çünkü, yere çarpmak yok olmak demektir. Ağaçlarda yaşayan atalarımızdan yere çarpanlar hemen o anda ölmüşlerdir., Doğru, yükseklerden düşüşün yarattığı şok, beyin hücrelerine ulaşmıştır, ne var ki hemen öldükleri için oluşan molekülsel değişim kendilerinden sonraki kuşaklara ulaşmamıştır. Sizler ve ben yere çarpmamış olanların torunlarıyız; bu nedenle bizler gördüğümüz düşlerde boşluğa düşer, ancak yere çarpmayız." (kitaptan)
Peki bilgi birikimimiz sadece bu düşme hissi ile kalmasaydı? Yaptıkları her adımı hatırlayabilseydik nasıl olurdu?
Karakterimizin demesi gibi 'ilk defa yaban mersini görüyordum. Ama her gece rüyalarımda sarkıkkulak ile beraber çalılardan topladığımız yaban mersinin tadını biliyordum. Ağzıma götürmeden evvel tadının nasıl olacağını biliyordum ve haklıydım.'
Hayır kitap realkarne durumunu işlemiyor. Nitekim rüyasındaki atası hiçbir şey bilmezken karakterimiz rüyalarının bilincinde olduğu zaman o ve atası iki farklı birey olarak izler durumları.
2 güzel geceye sığan, keyifli bir kitaptı. Benden 10/10 puan aldı.
