Padişahla Son Buluşma
Yıldız Sarayı’nın ufak bir salonunda Vahidüddin’le adeta diz dize denecek kadar yakın oturduk. Sağında dirseğini dayamış olduğu bir masa, üstünde bir kitap var. Salonun Boğaziçi’ne doğru açılan penceresinden gördüğümüz manzara şu: Birbirine muvazi hatlar üzerine düşman zırhlıları! Bordalarındaki toplar sanki Yıldız Sarayı’na doğrulmuş! Manzarayı görmek için oturduğumuz yerlerden başlarımızı sağa sola çevirmek kafi idi. Vahidüddin hiç unutmayacağım şu sözlerle konuşmaya başladı: “ Paşa Paşa, şimdiye kadar devlete çok hizmet ettin. Bunların hepsi artık bu kitaba girmiştir.(elini demin bahsettiğim kitabın üstüne bastı ve ilave etti:) Tarihe geçmiştir.”
O zaman bunun bir tarih kitabı olduğunu anladım. Dikkatle ve sükûnla dinliyordum: “Bunları unutun,” dedi. “Asıl şimdi yapacağın hizmet hepsinden mühim olabilir. Paşa Paşa, devleti kurtarabilirsin!”
Bu son sözlerden hayrete düştüm. Acaba Vahidüddin benimle samimi mi konuşuyor? O Vahidüddin ki ecnebi hükümetlerin yüzüncü derecede aletleri ile temas arayarak, devletini ve saltanatını kurtmaya çalışıyordu. Bütün yaptıklarından pişman mı idi? Aldatıldığını mı anlamıştı? Fakat böyle bir tahmin ile başka hislere girişmeyi tehlikeli buldum. Kendisini basit cevaplarla geçiştirdim.
Sayfa 128 - AtatürkKitabı okudu
