10 Kasım 1952
Sabahlar, her zaman güzel değildir,
Her zaman ayrılık akşamla gelmez.
Al atlar sırtında hoyrattır fecir,
Hoyrattır, ne kalbler kırmıştır, bilmez.
Sabahlar her zaman güzel değildir.
Vakti, bir yerinden bölünce şafak
İri ve rüyalı gözlerle müphem;
Koçero - Vatan Şiiri
keklik serer palazını tenha kayalıklara
uçurur korkusunu
kara diken savurur tohumunu
kurtulur korkusundan
orda bir dağ
orda bir tas
Alemdağında Var Bir Yılan
𝐺𝐼𝑅𝐼𝑆
Alemdağ'da Var Bir Yılan öykü kitabı 
Sait Faik Abasıyanık'ın okuduğum ilk öyküsü, Açıkçası 
Kayıp Aranıyor romanını okuduğum zaman gibi kendimi kopmuş hissettim. Çok derin bir öykü müdür? Diye kendime sormadan edemedim. Belki yine yoğunluktan dolayı çok fazla kendimi veremedim. Alemdağ'da Var Bir Yılan'da daha iyi bir incelemeyi hak ederdi. Çünkü Sait Faik Abasıyanık bu eseriyle, Türk
Atatürk Yalnızlığı
Sahi, sana hain derlerdi , degil mi? Kitap okuduğun için...
Eskiden komünistin oğluydun sonrasındaysa hain.
İlk Kafka’nı baban vermişti. Babasindan nefret eden bir adamın kitabı, babanla bağlarınızı kuvvetlendirmişti. Ertesi gün, okuyup okumadığını sormuştu. Sonra da anlatmanı istemişti. On ikindeydin henüz.
"Bir adam var, sabah uyandiginda kendini hamamböceği olarak buluyor yatağında..." demiştin. "Aslinda bence gerçekten böceğe dönüşmüyor. Sadece kendini diğerlerinden farklı
hissettiğini anlatmak istiyor."
"Bunu nereden çıkarttın oğlum?"
"Ben de okulda kendimi diğerlerinden farklı hissediyorum.”
"Nasıl hissediyorsun?"
"Bir böcek gibi."
Dalında kuruyan bir meyve gibi dudaklarını sıkmış, kafasını hafifçe eğmişti. Küçücük yanaklarını kocaman ellerinin arasına alıp sormuştu.
"Neden?"
"Komünistin oğlu oldugum için."
Atatürk ise sadece düşünceleriyle başbaşaydı. Koca köşkte yapayalnızdı. Bu hal bana çok dokundu. Yalnızlığı öylesine hüzün vericiydi ki... Bir gece kendisini odasına çıkaracak bir adamı bile olmadığından acı acı yakınmış, ne kadar bedbaht olduğunu anlatmak istemişti.
Sayfa 90Kitabı okudu
Atatürk'ün Latife hanımı, Atilla İlhan ve Karantinalı Despina
Karantinalı Despina...
Atilla İlhan şiirine almıştır Despina'yı. Muammer bey, Atatürk'ün İzmirde kaldığı köşkün sahibidir. O dönem İzmir'in en zenginlerinden. Atatürk ise Muammer beyin öz kızı Latife hanım ile evlenmiştir. Despina kim midir? İzmirin güzeller güzeli bağrı yanık sanatçısı!
Muammer beyin bir ailesi olması rağmen Despina ile beraber olmaktan büyük zevk almaktadır. Herşey harika giderken işgal altüst eder İzmir'de herşeyi. Despina ise Miralay Zafiru ile beraber olur...
Karantinalı Despina
bir gül takıp da sevdalı her gece saçlarına
çıktı mı deprem sanırdın ' kara kız ' kantosuna
titreşir kadehler camlar kırılır alkışlardan
muammer bey'in gözdesi karantina'lı despina
çapkın gülüşü şöyle faytona binişi kordelia'dan
ne kadar başkaydı her kadından her bakımdan
sınırsız bir mutlulukta uyuturdu muammer bey'i
ustalıkla damıttığı o tantanalı aşklarından
işgal altüst etti nasıl da izmir'de her şeyi
öğrendi kullanmasını despina bu yanlış geceyi
körfez'de parıldayan yunan zırhlılarına karşı
miralay zafiru'yla ispilandit palas'ta sevişmeyi
gemi sinyallerinin gece bahçelere yansıması
havuzda samanyolunun hisarbuselik şarkısı
demlendikçe yalnızlığı aydınlanıyor muammer bey
olmayacak şey bir insanın bir insanı anlaması
2024 yılı içerisinde bakmayı düşündüğüm kitaplar..
+neden okuyacaklarım listesine eklemedin de böyle ileti şeklinde yazdın bunları?
-çünkü okumayı değil bakmayı düşünüyorum. baktıktan sonra okuyup okumayacağıma dair karar vereceğim.
Günler boş bir defterin sayfaları gibi geçerdi ve sen tek bir satır bile yazamadan sayfaları çevirdin. Sonra içine bir Atatürk yalnızlığı düşerdi. Başı fesli kalabalığa, "Efendiler buna şapka derler. Başa giyilir." diyen devrimcinin bir başınalığı...
Yalnızlığı seviyor, başkalarının dünya görüşüne, duyuş ve düşünüşüne göre yaşamak istemiyor, öğüt vermelerine tahammül edemiyordu.
Sayfa 236Kitabı okudu
Diyalektik 2 – Şeref, Bilgelik, Sanat
*_Düşünce_
_Buda: Her şey düşüncedir. Ne düşünüyorsak o oluruz. Bize düşüncelerimiz şekil verir. Hepimiz düşüncelerimizden doğarız. Bu dünyayı yaratan, zihnimizdir. Bu dünyayı bir hava kabarcığı, bir serap gibi düşün. Dünyayı böyle gören kişiyi ölüm görmez. Biz, içselliğimizin meyvesiyiz. İçimizde ne varsa biz oyuz. Bizi biz yapan zihnimizdir.