11.yüzyıl sonları ile 12.yüzyılın ilk yarısında yaşamış olan Edip Ahmed Yükneki, Karahanlı dönemi Türk şairlerindendir. Atebetü'l Hakayık isimli eseri Uygur Türkçesi Hakaniye Lehçesi ile ve aruz ölçüsü ile yazılmıştır. Yazarı tarafından "Büyük Emir Dad Sipehsalar Bey"e armağan edilmiştir.
Atebetü'l Hakayık, Gerçeklerin Eşiği demektir. Eserde, bilgi,dilin kullanılması ve akıl konuları üzerinde durulmuş; islami görüşlere göre ahlaklı ve edepli olmanın yolları, alçakgönüllülük, cömertlik, kibrin ve cimriliğin kötülüğü gibi erdemler üzerinde durulmuştur.
Dönemin dilini yansıtması ve Orta Asya Türk kültüründen izler taşıması nedeniyle edebiyatımız için özel bir yere sahiptir.
Kitabın sol tarafında metnin orijinali, sağ tarafında ise günümüz Türkçe anlamı bulunmakta.
Kitabın okunmasını önererek bir alıntı ile bitirmek istiyorum.
"biligtin ayur men sözümke ula
biligligke ya dost özüngi ula
bilig birle bulnur saadet yolu
bilig bil saadet yolnı bula"
"Bilgiden temel atarım sözüme
Ey dost, bağla özünü bilgiliye
Bilgiyle bulunur saadet yolu
Bilgi bil, bul saadet yolunu"