"Bir kitap okudum, insana bütün bakışım değişti."
Kaç hayat tanırsın bir kitapta?
Kaç yolculuğa çıkarsın?
Ve kaçından sağ çıkabilirsin bu yolculukların?
Yaralar vardır, kabuk bağlar. Kurcalamadığın zaman kanamaz. Ama bir gün bir bakmışsın, deşilmiş yaran. Hiç olmadığı gibi, hiç olmayacak bir zaman.
"Sana hangi derdimle ağlayayım bilmem ki," diyordu 
İskender Pala 
Bülbülün Kırk Şarkısı'nda. Öyle bir
ilk kitabı çok sevdiğim halde beni zorlayan bir kitap oldu bu. serinin üçüncü kitapla güzelleştiği söyleniyordu bu yüzden bunu olabildiğince çabuk bitirmeye çalıştım ama bazı yerlerde beni sarsada büyük çoğunluğunu sıkılarak okudum maalesef ki. hoşuma gitmeyen şeylerden biri de yazarın kendini tekrarlıyor olması. birinci kitap ile resmen aynı olay örgüsüne sahipti. tam aşk üçgeni bitti diyorum görüyorum ki yazar bize acımıyor tekrar başka birini daha katıyor. Daniel 
Çiftçinin Savaşı ile çok sevdiğim bir karakter bu yüzden onu okumak güzeldi ve çok nahifti ama üzülmesi beni de üzdü keşke böyle olmasaydı. sadece iki iyi arkadaş olabilirlerdi. bunun dışında yine sevdiğimiz bir karakterin ölmesi ve bunun sonucunda kızın değişime uğraması, kendini saklaması da aynıydı bu şekilde kendini tekrarlaması hoşuma gitmedi. ve zaman zaman cringe olduğum yerler oldu ama eski bir seri olduğundan bunu görmezden gelmeye çalıştım. evet uzun bir seri ama fantastik olaylar okumak istiyorum bu kitapta daha çok ikilinin ilişkisine yoğunlaştık. serinin devamında bunun düzeleceğini umuyorum.
