Asansörde yaşanan duygu patlaması hakkında tek kelime etmemişti.Ben etmeli miydim?Bunu konuşmalı mı yoksa hiç olmamış gibi mi davranmalıydık?Gerçek gibi görünmüyordu; hiçbir kısıtlamanın olmadığı ilk doğru dürüst öpüşmemdi.Zaman ilerledikçe bu tecrübeyi Kral Arthur efsanesi,kayıp şehir Atlantis gibi mitsel bir statüye yerleştiriyordum.Hiç yaşanmamış hiç var olmamıştı.Belkide herşeyi ben hayal ettim.Hayır! Öpüşüyle şişen dudaklarıma dokundum.Kesinlikle olmuştu ben artık farklı bir kadındım.Bu adamı umutsuzca istiyordum ve o da beni istiyordu.
