YALNIZLIK SENSİN
Oyuluyorum şu mavi boşluğa
Gölgesiz kıpırtısız
Yalnızlık sensin.
Konuşuyorum kendi kendime odamda
Bir portakal suyu iç, ya da içme,ne yaparsan yap
Yalnızlık sensin.
Bir giden, bir dönen, sonra yeniden giden
Şiire dönüşen bir yalnızlıksa bu da
Bir sen varsın, ordasın, kısık sesli yalnızlık
Sözgelimi İskenderiye’de bir atlıkarıncada.
Sayfa 104 / Gelmiş bulundum
Edip Cansever