Ben atomlardan yapılmışımdır. Önümdeki masaya dayadığım dirseğim atomlardan meydana gelmiştir. Masa da atomlardan oluşmuştur. İyi ama, eğer atomlar öylesine küçük ve boşsa, çekirdekler de çok daha küçükse, masa dayadığım dirseğimin ağırlığını nasıl kaldırabiliyor? Arthur Eddington'ın sevdiği bir soruyu yineleyelim: "Nasıl oluyor da dirseğimi oluşturan çekirdekler, masayı oluşturan atom çekirdeklerinin arasından geçip yere kaymıyor? Neden küt diye yere düşmüyorum?"
Bu soruların yanıtını elektron bulutunda aramak gerek. Dirseğimdeki atomların dış kesimleri negatif elektrik yüklüdür. Masadaki her atomun durumu da aynıdır. Negatif elektrik yükler birbirini geri iter. Dirseğimin masadan aşağı göçüp gitmeyişinin nedeni, atomun, çekirdekleri çevresinde elektronların bulunması ve elektriksel güçlerin dayanıklı olmasındandır. Günlük yaşam atomun yapısına bağlıdır. Elektrik yüklerin boşalıvermesi halinde, her şey görülemeyecek kadar incecik toza dönüşürdü. Elektriksel güçler var olmasa evrendeki her şey yok olur, çevreyi elektron, proton ve nötron bulutları kaplar ve cisimlerin ilkel parçacıkları küçük küreler biçiminde dolanırdı. Bu da dünyanın biçimsiz kalıntıları olurdu.
Sayfa 235 - Dokuzuncu Bölüm - Yıldızların Yaşam SüreleriKitabı okudu
Yani çok büyük umutlarla başladığım bu kitapta hayal kırıklığına uğradığımı söyleyebilirim…
Kitap başlarda fena değildi fakat ortalarından sonra dehşet sıktı, yarım bırakmayı sevmediğim için bitirdim ama çok zorlanarak bitirdim aşırı kendini tekrarlama vardı çok sıktı.
BU KISIMDAN SONRASI SPOILER
chuck ve blair ilişkisini nasıl insanlar buna benzetti anlamıyorum, evet bj ve parksında ilişkisi toksik, chuckla blairda toksikti fakat blair parks kadar mıy mıy ve aşktan kör olmuş bir karakter değil bence blair her zaman çok güçlü bir karakterdi ama parks beni deli etti yani cidden delirdim. Aşk tamam güzel bir şeyde biraz insan mantığıyla düşünür acayip sinir oldum karakterlere genel olarak. Bj zaten salağın teki saçma sapan hareketlerde yok önüne gelenle yatmalar falan gereksiz. Gül gibi çocuk Tom u nasıl bırakabildin Parks bence en büyük hata burdaydı, açıkcası kitabın biraz daha sarması için Parksla Tom’un ilişkisi biraz daha fazla ilerletilebilirdi sonra tekrar tabii ki de BJ ye dönecekti ama daha güzel olabilirdi belki kitap böyle daha az sıkıcı olurdu…
İkinci kitap geleceği belli, okur muyum hiç emin değilim ama belki de okuyabilirim.
Okumakla okumamak arasındaysanız kitapta çok fazla sinir krizi geçireceğinize ve şok olacağınızı bilerek okuyun derim.
Siz ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım <3
Ne mutlu ki yıldızlar o kadar sık patlamazlar, her galakside yüzyılda bir ancak bir patlama olur. Ama şanslıyız ki patlarlar, çünkü patlamasalardı burada olamazdık. Evren hakkında bildiğim en şiirsel gerçeklerden biri, bedenimizdeki her atomun bir zamanlar patlayan bir yıldızın içinde olduğudur. Dahası da var: Sol elinizin atomları başka, sağ elinizin atomları başka bir yıldızdandır. Kelimenin tam anlamıyla yıldızların çocuklarıyız, bedenlerimiz yıldız tozundan.