ömrümüzü bir suç gibi ayarlamadık mı
ağır bir hüküm giyer gibi öleceğiz
sarmaşıkları duyuyor musun rüzgârda
yorgun başını üşümüş yastığına koyuyor musun uyuyor musun
Ben bir ceviz ağacıyım
kaçarsam bıraktığım şarkıya kaçıyorum
Sayfa 15 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
“Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
azıcık okşasam sanki çocuktular
bıraksam korkudan gözleri sislenir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir..”
sevmek sevildiğini bile fark etmeden
yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
sevmek zehir zemberek ve yürekten
gecikerek de olsa vuruşur gibi.
Bunca yıl sönmemiş umudum
Nisan değilse Mayıs
Perşembe değilse Pazar…
Belma Sebil
gözlerini söndürme muhtacım
ben senin aydınlığına muhtacım
Sayfa 32 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
bir gece sabaha karşı
en kilitli kapılarım açılacak
yalnızlığımdan çıkıp gideceğim
ne sensiz kalırsam korkusu
ne kitaplarda okuyup altını çizdiklerim
ne alkol tutabilecek beni
ne ölüm telaşı
yenik bir sessizliğin arkasından
tankların o küstah öksürükleri
yakın ve fevkalade iyimser
bir yağmur halinde giriyorum uykularına
acı bir tütün gibi yakıyor genzimi
senden uzak olmak ..
mavzer gibi sıkılayıp ümitsizliği
ölümünü bile bambaşka bir hayat gibi
iliklerine kadar yaşamak ..
yanıldıkça lüzumsuzluğunu anlayıp
insan yaşadığından utanıyor ..
yanılmış bir kapıyım simsiyah
kendi üstüme kapanıyorum ..
Niye günün ortasında akşam oluyorum ..