Ne diyordu Attila İlhan:
“hadi sen git yağmur bastırmadan, ben sonra gelirim.. hadi sen git, beni yalnız bırak, bu akşam iyi değilim.”
Oysa ben akşam oImuşum,
YaprakIarım döküIüyor usuI usuI.
Adım sonbahar…
Attilâ İlhan
Sevmek insan yüreği kadardır,
Küçükse büyüğünü taşıyamazsın...
Attila İlhan
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız
Attila İlhan
Sen söyle iki gözüm
hangi merhem çâredir şu bizim yaramıza.
“Köprüler yıkıldı artık kendimleyim.”
Attila İlhan
Sen istinyede bekle ben burdayım
İçimde köpek gibi havlayan yalnızlığım
Çünkü ben buradayım karanlıktayım
Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git
Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor
Şarabım bütün ekşi suyum soğuk
Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum
Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git..
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun
Attilâ İlhan
Bir trene binip, rastgele defolup gitmek istiyorum.."
Yeniden başlamakla geçiyor ömrümüz
“..çocuklar gibi sevdim,
devler gibi ıstırab çektim
damarlarımda dünyanın bütün rüzgarları
harblere açlıklara yalnızlığıma rağmen
anamdan yolcu doğmuşum
neyleyim
gurbet dedim
vatan dedim
hürriyet dedim!..”
“Kimi sevsem, sensin..”