Aşık olup da bir Attilla İlhan dizesine teselli bulmayanımız çok azdır. Kitap okumayanımız bile hiç yoksa Ahmet Kaya’nın ‘’Sen Benim Hiçbir Şeyimsin’’i, Yaşar’ın ‘’Beni Koyup Gitme’’sini, Zuhal Olcay’ın ‘’Ayrılık Sevdaya Dahil’’ini dinleyip hüzünlenmiştir sanıyorum.
İmkansız aşklardan bitmeyen hasretlere, yoksulluktan Kurtuluş Savaşı’na kadar pek çok konuda şiirler yazan, toplumcu romanlarıyla sınıfsal-kültürel meselelere dikkat çeken, gazete yazıları ve eleştirileriyle yeni bir edebiyatın, sinemanın peşinde olan Attila İlhan 15 Şubat 1925’te Menemen‘de dünyaya geldi. Ailenin ilk çocuğuydu. Babası Muharrem Bedrettin Bey bir kadızade olmasına rağmen çağdaş ve laik bir insandı. Menemen’de uzun yıllar geçirdi. Hatta bir dönem savcılık bile yaptı. Eşi Emine Memnûne Hanım’la da bu süreçte tanıştı. Emine Hanım Menemen’in ileri gelen ailelerinden birine mensuptu. Üstelik eğitimli ve açık fikirli biriydi.
Çok geçmeden hep birlikte Menemen’den İzmir’e taşındılar. İşleri yolundaydı. Şehrin sayılı aileleri arasında gösteriliyorlardı. Karşıyaka’da Levantenlerin de bulunduğu nezih bir muhitte oturuyorlardı.
Sayfa 4Kitabı okudu
attillâ ilhan bir şiir yazacaktı
herifin yüreği delinmişti
Yokluğun cehennemin öbür adıdır.
#Attilla İlhan
Sayfa 175 - roman, la kitapKitabı okudu
[...] Attillâ da bir ❝ilhan❞, yani, dünya barışını sağlamaya çalışan bir yenilikçiydi.
Sayfa 72 - Bordo Siyah Yayınları – 1. Baskı ~ 2003, İSTANBULKitabı okudu
Ben sana mecburum
Bilemezsin
Adını mıh gibi
Aklımda
Tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor
Gözlerin
Ben sana mecburum
Bilemezsin
İçimi seninle
Isıtıyorum
ATTİLLA İLHAN
“toplumsal güvencesizlik, insanı kaderciliğe sürükler. buna islâm‘dan gelen ‘tevekkül’ de katıldı mı tamam.”
- Attillâ İlhan
Sayfa 168 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
