'' Bu, birini gördüğünüzde,ister tekerlekli sandalyede olsun,ister konuşma engelli;onun yerinde olmayı hayal edememeniz gibi bir şey. Tabii bu durumda diğer insanlar,hatta belki de o konferans salonundaki herkes için ben öyle biriydim. Gerçi bana sorarsanız, ben sadece benim.Sıradan bir çocuk''
Kitabı normalde kısa bir sürede bitirmiş olmalıydım ama öyle olmadı. Bu akıcı olmadığından değil,kendimi okurken fazla sorguladığımdan. Bu kitabı okurken iki yönlü olarak sorgulayın kendinizi. Görünümü yüzünden dalga geçilen bir çocuk ya da o dalga geçen,korkan insanların yerine koyun. Eğer ben Auggie olsaydım ne hissederdim? Yapabilir miydim? Onun o cesaretini bizzat kendim gösterebilir miydim? Sanırım hayır.
Karakter aşırı güçlü yazılmış. Sırf yüzü gözükmesin diye astronot başlığı takan bir çocukken artık buna ihtiyaç duymayan veya işitme cihazı takmak istemeyen bir çocukken bunu en iyi hale getiren bir çocuk.
Diğer yönden baktığımda ise ben eğer okulumda Auggie gibi bir çocuğa rastlasaydım sanırım bende biraz yadırgardım. Ama asla zorbalık yapmazdım. Kitap küçük çocuklar arasındaki zorbalığı ve buna nasıl destek çıkılabileceğini en iyi şekilde anlatmış.Sadece görünüşü yüzünden dışlanan Auggie'ye değil onunla arkadaş olan diğer çocuklara yapılan zorbalık bu ve buna göz yummayan eğitimciler...
Kitap başlı başına mükemmel ötesi olmuş. Ortaokul düzeyindeki çocukların okuması gereken kitaplar arasında ilke girmeli ve öncelik verilmeli diye düşünüyorum. Kitabı okumayan herkese şimdiden iyi okumalarrr.
Paul Auster , 
Thomas Pynchon ve 
Salman Rushdie gibi ünlü yazarların kitap kapaklarını tasarlamış. Ayrıca kendi yazdığı çocuk kitaplarını da illüstre etmiş. Mucize kitabının ilhamını ise, oğluyla birlikte gittiği dondurmacıda yüzünde doğumsal bir deformasyon olan bir çocukla
