Auggie, yüzünde fiziksel bir bozuklukla doğduğu için topluma çıktığı zaman garip bakışlara maruz kalan 10 yaşında bir küçüğümüz. Kitap altı farklı karakterin azından anlatıldığı için, her aile bireylerinin yaşamış oldukları sıkıntıları ve duygularını okuyoruz.
Dış görünüş hakkında ön yargılarımızı sorgulamamızı sağlayan, son zamanlarda okuduğum en özgün ve en etkileyici anlatıma sahip harika bir roman. Kesinlikle ve kesinlikle okuyun ve tavsiye edin, okutun. .
Nihayet dillerden düşmeyen sürekli tavsiye edilen kitabı bitirdim. Bir kitabı -çocuğu- kapağına -yüzüne- bakarak değerlendirmeyin. İşte bu yazıyor kitabın arkasında. Konusunu da bu sözden az çok tahmin etmişsinizdir. August Pullman yüzünde fiziksel bir bozuklukla doğmuş bir çocuk ve bu kitap August'un ilk kez gerçek bir okula gidişini, yaşadıklarını anlatıyor.
Özellikle karakterlere çok çabuk ısındım. Konusu açısından farklı denilebilecek nitelikte bir kitaptı. Dili de oldukça sade. Çok önceden başladım kitaba fakat tatilde şehir dışına çıktığımdan yanıma alamadım ve bitirmek bugüne nasip oldu.
Kitabı sevdim, sevmedim diyemem. Fakat beklentimi çok yüksek tuttuğum için birazcık hayal kırıklığı yaşadım.
Yorumu Auggie'nin kartpostal öğretisiyle kapatmak istiyorum:
Herkes hayatında bir kez olsun ayakta alkışlanmalı çünkü hepimiz dünyayı dize getirdik!
"Bu çok garip geliyor" dedim, " kimsenin seninle konuşmaması, sanki yokmuşsun gibi davranması."
Auggie gülümsemeye başladı.
-"Cidden mi?" dedi alayla. "Dünyama hoş geldin!"
Evet kahramanımız yüzü deforme ile doğmuş türlü türlü operasyonlar geçirmiş dışlanmış kabul edilmemiş küçümsenmiş daha ilk doğumunda sağlık personeli tarafından annesine onun garip bir şekilde doğan bir çocuk olduğu söylenmiş.Evet o daha 10 yaşında savaşmak durumunda bırakılmış bir çocuk Bu kitapta dikkatimi çeken Aile bireylerinin özellikle annesinin ve diğer bireylerin sevgi ve saygısı kahramanımıza özgüven tazeliyor.Sevdikleri ile özellikle Auggie mucizeyi gerçekleştiriyor.Mucize insanları olduğu gibi kabul edip nazik olmaya çalışmak.Bazen başkaları ne der ne düşünürü kenara bırakıp önyargılardan uzak kendi mucizemizin peşinde koşmalıyız.
Mucize, bitti. Öylesine anlamlı, kalbinize, vicdanınıza dokunan, ders verici ve gerçekten kaliteli bir kitaptı. Konusunu, yazar, gerçekten çok güzel seçmiş, hele ki teşekkür yazısında bahsettiği "Dondurmacının önündeki küçük kıza ve diğer tüm "Auggie"lere; hikâyeleriyle bu kitabı kaleme almamda bana ilham verdikleri için teşekkürler ederim." kısmı gerçekten benim için son noktaydı. Kitabın sonlarını gözlerim dolu dolu okudum ve daha önce yaptım mı bilmediğim ama tam da bu zamandan sonra yapmayacağım bazı davranışlar ve yapmam gereken bazı davranışlar diye kendime ders aldığım bir kitaptı. Kitapta, doğuştan yüzü diğer herkesten farklı, August adında bir çocuğun hayatla mücadelesi işleniyor. Gerçekten yüreğinize dokunuyor. Hayatla biz bile mücadele içindeyken, bu gibi kişilerin bizden iki kat daha mücadele ettiğini düşünün... Ve tabii diğer insanların bu gibi kişilere anormal davranışlarını... Kitapta geçen; " Hayata yeni bir kural koyalım mı?... Şöyle olsun: Daima 'gerektiğinden biraz daha nazik' olmaya çalış." Kitapta geçen diğer bir cümle; " Nezaket, ihtiyaç duyulduğunda söylenen, teşvik edici birkaç sözcük. Dostane bir davranış. Hafif bir tebessüm." her şey sadece bu kadardan ibarettir aslında. Birinin kalbini kazanmak ve mutlu etmek... Herkese hiç düşünmeden tavsiye edeceğim bir kitap. Böyle kitapların kitaplığımızda yerleri hazır olmalı. Kitapta tek hata birkaç kısımda editin iyi olmamasıydı.
instagram.com/sena_booklovers
"Bu çok garip geliyor" dedim, " kimsenin seninle konuşmaması, sanki yokmuşsun gibi davranması."
Auggie gülümsemeye başladı.
-"Cidden mi?" dedi alayla. "Dünyama hoş geldin!"
Farklılıklara o kadar kapalı ve karşıyız ki, kitabı okurken resmen kendimden utandım. "Empati" sen ne güzel şeysin..
Bir kitabı❌➡️çocuğu, kapağına ❌➡️yüzüne bakarak değerlendirmeyin
Çok güzeldi... Hiç bitmesin istedim... Yüzündeki anormalliklerle doğan Auggie'nin cesaret dolu hikayesini mut-la-ka okuyunuz☺️