Kapıdan çıkıyor, koridorlardan, avludan geçiyor, ana kapıdan kendini dışarı atıyor.
Dışarıda gökyüzü, bulutlar, kuşlar, ağaçlar, insanlar, sesler, renkler, umutlar, düşünceler, özlemler, sevinçler, aşklar.
oruspular hiç olmazsa çalışmanın ne demek olduğunu bilir,
dans edip sarhoş olan bu insanların dünyaya gelirken şansları varmış.Uşakları, dadıları, hizmetçileri olmuş.Yazlığa gitmişler, destekçileri olmuş.Ne güzel. İçlerinden hangisini sıfırdan,kümesten farksız bir avludan buraya gelmeyi becerebilirdi?
Ancak yerinde dikiliyor, bir yere kıpırdamıyor, kendi kendine "Beni burada tutan daha ne var ki?" diye soruyordu. Hem kendine hem de özgür ve mutlu olabileceği kırlara, ormanlara koşmak yerine taşların üzerinde yuvarlanan bu siyah köpeğe kızıyordu. İkisinin de bu avludan çıkıp gitmesine engel olan tek şey vardı: Esarete ve köleliğe olan alışkanlık...
Sayfa 113Kitabı okudu
Ama siz bu sabah nereye gittiniz Varvara Alekseyevna? Ben işe gitmeye hazırlanıyordum daha, o sırada siz, bir ilkbahar kuşu gibi odanızdan çıktınız, avludan neşeyle geçip gittiniz. Size bakarken nasıl da neşelendim! Ah Varenka, Varenka! Kederlenmeyin hiç; gözyaşları acıya yardımcı olmaz; bilirim bunu canım, tecrübeyle bilirim.
" Benim nazlı kızım!... Birazdan şu avludan çıkıp gittiğinde artık bilesin ki benim kızım değilsin. Beni çiğneyip geçen, dik başımı yere eğen düşmanımsın. Allah bizi bir daha karşı karşıya getirmesin..."
Sayfa 143
İlkokul öğretmenim geldi bir gün evimize, "Ragıp Bey bu kızı doktora götürseniz ameliyatla, platinle uzatırlar bacağını, yazıktır, ihmal etmeyin" dedi. "Allah'tan olana ne diyeceksin?" dedi babam. Haklı. O gün ilk kez amcamla babam kavga ettiler. Amcam öğretmenin tarafını tuttu. "Götür çocuğu" dedi babama. Babam
Sayfa 60Kitabı okudu
