Bizim avludan mı kalkacak cenazem?
Nasıl indireceksiniz beni üçüncü kattan?
Asansöre sığmaz tabut,
merdivenler daracık
"Belki avluda dizboyu güneş ve güvercinler olacak,
belki kar yağacak çocuk çığlıklarıyla dolu,
belki ıslak asfaltıyla yağmur.
Ve avluda çöp bidonları duracak her zamanki gibi.
Kamyona, yerli gelenekle, yüzüm açık yükleneceksem,
bir şey damlayabilir alnıma bir güvercinden; uğurdur.
Bando gelse de, gelmese de çocuklar gelecek yanıma,
meraklıdır ölülere çocuklar.
Bakacak arkamdan mutfak penceremiz.
Balkonumuz geçirecek beni çamaşırlarıyla.
Ben bu avluda bahtiyar yaşadım bilemediğiniz kadar.
Avludaşlarım, uzun ömürler dilerim hepinize.."
Nazım Hikmet Ran
Sanırım ağlıyorum :'(
"Annen sesleniyor avludan
"Sardunyalara su verin biraz
Renklerini boğmaya başlamış toprağı
Top kadifeler yaprak döküyor yalnızlıktan
Gülhatmiler serçeleri taşıyamıyor dallarında
Ne zaman öğreneceksiniz bilmiyorum ki
Evlerin yalnız eşyalardan yapılmadığını."
Sesimi gözyaşımla yıkayarak
Gidip toprağına fısıldayacağım
Söylediklerinden ötesini yaşadı kızın
Su değil kalbinin iklimini verdi çiçeklere"
Sayfa 37Kitabı okudu
alın şu tek mermiyi
vurun şakağımdan kaza kurşunuyla.
bir kuş olur, kanatlarımda boş bir kovanla
kalkarım avludan.
bir kız, eteklerinden güller düşürerek koşar cesedime.
N’apcaz şimdi diyo bana
Diyorum ki bi bakalım
Bakalım da önümüz taş
Aç gözünü bakmak lazım
N’apıp yapıp dış avluya
Bir sofaya kapak atsak
Hazırlandım sıvışmaya
İmlayı azcık bozarak
Konuş konuş hiç faydasız
Özgür diyilim ki hâlâ
Koş duvara, aş duvarı
Bir duvar daha karşında
Dışarıda bi avlu var
Avludan sonra dört duvar
Duvara çarpar dalgalar
Dalgalar sözümü yutar
Artık n’olcaksa olmalı
Bu söz firar’dip kaçmalı
Ona bir yardakçı lazım
Suçortağı olsun şarkım!
İkisinin de bu avludan çıkıp gitmesine engel olan tek bir şey vardı: Esarete ve köleliğe olan alışkanlık...
Sayfa 113
Ancak yerinde dikiliyor, bir yere kıpırdamıyor, kendi kendine "Beni burada tutan daha ne var ki?" diye soruyordu. Hem kendine hem de özgür ve mutlu olabileceği kırlara, ormanlara koşmak yerine taşların üzerinde yuvarlanan bu siyah köpeğe kızıyordu. İkisinin de bu avludan çıkıp gitmesine engel olan tek bir şey vardı: Esarete ve köleliğe olan alışkanlık...
Sayfa 113 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
aşk...
Bitiyorum onun için nine! Hep gözümde tütüyor. Gördüm mü dizlerimin bağı çözülüyor. Avludan geçerken görmeyeyim, bir ateştir düşüyor yüreğime.
Sayfa 70 - KOR KİTAP
Öyle duyumlar vardır ki aslında bir uykudurlar; bir sis tabakası gibi aklımızı tamamen işgal eder, düşünmemize de, hareket etmemize engel olur, varlığımızı açıkça sürdürmemize izin vermezler. Gece uyuyamamışız gibi, düşten kalma bir şeyler içimizde yaşamayı sürdürür ve gündüz güneşliğin verdiği bir uyuşukluk, duyguların durgun düzeyini ısıtır. Hiçbir şey olmamanın esrikliğidir bu; irademizin ise, avludan geçerken ayağımızla öylesine devirdiğimiz bir su kovasından farkı yoktur.
Kalduk bu sabah avludan ayvaylan nar toplayıp önümüze kodu. Vurduk yedik, kırdık yedik. Hep beraber yedik. Yahu dedim, dünya böyle olmaya mı?
