Öyle tipler vardır ki, kendilerini haksızlığa uğramış, ezilmiş hissetmeye , bundan herkese dert yanmaya , değeri bilinmeyen yeteneklerine gizliden gizliye hayranlık duyarak avuntu aramaya bayılırlar.
Kendini yalnız, kara yazılı görenler, korkanlar için en iyi ilaç dışarı çıkıp, göklerle, tabiatla, Tanrıyla başbaşa kalabilecekleri bir yer bulmak. O zaman işte insan anlıyor ki her şey gerektiği gibidir, Tanrı tabiatın yalın güzelliği içinde kullarını mutlu görmek istiyor. Bu böyle gittikçe, ki gidecek, şartlar ne olursa olsun, her yaraya bir merhem, her üzüntüye bir avuntu bulunacaktır. Candan inanıyorum, tabiat sıkıntılarımıza bir avunma kapısı açıyor her zaman.