Bu bozuk dünyada tek sığınak, huzur ve avuntu duaydı. Çünkü dua olağanüstüydü. Korkuyu büyük bir vaatle uyuşturur, ruhun ürküntüsüne toplu dualarla uyku verir, yürekteki ağırlığı kendi kendine mırıldanan kanatlarla yukarıya, Tanrı'ya çıkarırdı; bu yüzden zor zamanlarda dua etmek iyiydi, birlikte dua etmek daha da iyiydi, çünkü birlikte omuzlanırsa bütün güçlükler hafifler ve iyilikler bağlılıkla yapılırsa Tanrı katında daha da iyi olurdu.
Sayfa 9 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bir kitabı ‘OKU’madan ‘YORUM’lamak ne kadar mümkün?
“Eleştirisini yapacağım bir kitabı asla okumam; insan o kadar etkileniyor ki.” (s.7)
Oscar Wilde
Öncelikle incelemenin girizgahına bu kitabın yazarı 
Pierre Bayard‘ın 
Umberto Eco ile birlikte katıldığı 17.11.2007 tarihli New York Public Library söyleşisinden
"Ey güzel insan, sen de onun gibi bir tutkunun esiriysen, onun acıları sana avuntu olsun eğer yazgından veya kendi hatandan dolayı bir arkadaş bulamıyorsan, bu küçük kitap dostun olsun."
Çocukluğun verdiği tazeliğin, gamsızlığın, sevgi gereksinmesiyle inanç gücünün bir daha geri dönmesine olanak var mı? Bu zamanda masum bir neşe, sonsuz bir sevme gereksinmesi; bu iki yüksek erdem, yaşamın kılavuzudur; böyle olunca hangi çağ bu çocukluk çağından üstün olabilir?
Nerde o ateşli dualar? Nerede o en değerli nimet olan temiz, duygulu göz yaşları? Uçup gelen avuntu perisi, gülümsemeleriyle bu yaşları siler, saf ve temiz çocuk ruhuna en tatlı düşlemleri dökerdi.Acaba yaşam, yüreğimde bu göz yaşlarını, bu sevinç dolu coşkuları bir daha duymayacak denli üzünçlü izler mi bıraktı?
Acaba onlardan kalan yalnızca anılar mı?
“Şu avuntu hemen imdadıma yetişiyor; her şey yarattığım bir yanılsamadan kaynaklandı ve neyse ki benden başka kimse zarar görmedi.”
Sayfa 181Kitabı okuyor
Adalet diye bir şey yoktu; dünya rastlantının ürünüydü; hepsi yalandı, insanoğlu içinde yaşadığı çaresizliği korkmadan taşıyabilsin diye uydurulmuş avuntu sözleriydi.
Sayfa 436Kitabı okudu
