Bir rüzgar saçlarımı dağıttı geçti
giderayak aklıma sen geldin
En çok çoğaltan ellerini seviyordum
ne güzel resimler yapardın
hayal topladık buzlu camlardan
hep tipiyle karla ördük öykümüzü
birde bozkırların ortasında
kuşlara özgü düşler gördük
sessizliğe toplanan şehrin yalnız sokakları
ömürlere sokulan hüznün uğultusunda yaşayan düşle
el sallıyoruz gökyüzünde parlayan hayata
Bir yanılgı içine düşmüşüm bir de yenilgi
kapıma vurup duran bu yalnızlık öldürecek beni
En son saklambaç oynarken
buldum gülen izimi