“Kendimi kurtarmak istedim, benden geriye kalanları yok etmek anlamına gelse bile. Fakat yanılmışım, hata yapmışım.”
“Taranis mi?” diye sordum.
“Sen sağır mısın kızım?”
“Hayır,” dedim. “Sadece şaşırdım.”
Meredith’e 10 puan.
“İki sarayda da vakit geçirdim anne. İkisi arasında seçim yapmak çok da zor değil.”
“Bunu nasıl söylersin Meredith? Karanlık sarayda ben de kaldım ve ne kadar korkunç olduğunu biliyorum.”
“Ben de ışıltılı sarayda kaldım ve altın damarlı mermerlerin üzerindeki kanımın, siyah mermerlerin üzerindeki gibi kırmızı olduğunu biliyorum.”
Kader bana göz kırpmıştı ama iyi bir şey mi yapmıştım, kötü bir şey mi, çok geç olana kadar bilmeyecektim.
“Söz verme Merry. Lütfen bunun için söz verme. Yapma ümidin olmayan bir şey için söz verme. Başka kimse duymadı. Seni affediyorum. Bunu hiç duymadım.”
Korku saygıyla aynı şey değil. En sonunda bunu öğrendim.
Birçok hatam vardı ama sahte gurur bunlardan biri değildi.
“Goblin, senin türün, savaş zamanı benim türümü yer.”
“Güçlü zayıfı yer. Dünya böyledir.”
Kaşlarını çattı. “Kraliyet ailesindensin ve benden özür mü diliyorsun?”
“Bana gerçek asaletin, yanlış yaptığını bildiğinde, hiçbir şey olmamış gibi davranmak yerine, özür dilemek olduğu öğretildi.”
“Görünmez ve dokunulmaz olan ama seni görüp sana dokunabilen bir şeyle nasıl savaşırsın?”