Dua ederken hep dikkatli olun çünkü tanrılar sizi dinler, size dediğinizi verirler; demek istediğinizi değil.
Sayfa 424 - ArtemisKitabı okudu
“Lanet olsun sana prenses. Ve bu en yeni prensine de lanet olsun. Cenneti görme şansına sahip oldum ve çok güzel olduğunu fark ettim ama şimdi kıyıya vurup terk edildim.
Sayfa 298Kitabı okudu
Güç yozlaştırır, saf güçse tamamen yozlaşmanıza sebep olur.
Sayfa 38
Cahillik korkuyu da beraberinde getiriyordu..
Sayfa 92
Karanlık derlerdi ona. Kraliçe “Karanlığım nerede? Bana karanlığımı getirin,” derdi. O emir yakın zamanda birinin kanının akacağı veya öleceği anlamına gelirdi. Garip olan, Doyle’un şimdi benim Karanlığım olmasıydı.
“Sen hep çok... Mükemmelsin,” dedim.
Arkamdaki pencereye baktı. “Hayır Prenses’im, korkarım mükemmel değilim ve düşmanlarımız her kimse, artık bunu biliyorlar.”
Böyle bir günü harcamaktan nefret ediyordum. Demek istediğim, bir prensestim. Sadece bu bile, çalışmak zorunda olmadığım anlamına gelmez miydi? Hayır. Ama bir peri prensesiydim. Altın dilesem büyülü bir biçimde elimde bitmez miydi? Keşke.
Bugün öleceksem, en azından ölürken güzel görünebilirdim.
O kadar mutsuz görünüyordu ki içimden Kitto’yu masanın altından çıkartıp bööö dedirtmek geliyordu. Ama bunu yapmadım tabii. Profesyonelce olmazdı.
Bazı insanlar unvanlara saygı duyulmasına tepki verirdi ama bazılarını da harekete geçirmek için tehdit etmek gerekti. Ve tehdit etmenin bir yolu da ilk ismini kullanmaktı.
Ben hayatta kalmaya çalışan biriydim ve bilginin güç olduğu boşuna söylenmemişti.
Halamdan veya babamdan bir şey öğrendiysem, o da saygı duyulmayan bir liderin sadece bir kukla olduğudur.
Ben kendime güveniyordum ama bazı günler kendimden bile şüpheye düşüyordum. Şüphenin beni dürüst tutacağını düşünüyordum. Belki de kendimi kandırıyordum. Belki de kimse böyle bir güce sahip olup adil ve dosdoğru kalamazdı.
Elimden geleni yapacaktım ama bir şeyden emindim: Durumu şimdi kontrol altına almazsam korumalar bana hükmedeceklerdi. Tahtı elde edebilir ama her şeyi kaybedebilirdim.
Kitto’ya ve kanlı bıçağa sarılıp ağladım.
Diğerlerininden farklı değildim. Güç tabii ki yozlaştırıyordu, bunun için vardı.