-Tam söyleyeceğim diyorum, bunun üzerine yarın neler düşünebileceğim aklıma geliyor. Yine kendime bir cümle bile söyleyemeden uyuyorum."
Düşünceleri mi uyuyordu, düşünceleri mi uyutuyordu. Günleri birbirine bağlayan bu çaresizliği kendisine neden yakıştırıyordu? Neden kendisine isyan etmiyordu? Ben söyleyeyim, "yarın" denen, şimdiki zamanda bulunmayan ama şimdiki zamana ait olan o hastalığın neler getireceğini öyle bir umutla bekliyordu ki... Tanrı kimseye umutların böylesini vermesin.