Agatha Christie ile daha çocuk sayılabilecek yaşlarda evimizdeki kütüphanede tanıştım ondan sonra da yavaş yavaş kendim kitaplarını almaya başladım. Hatırlıyorum da daha okumaya başlamadan öncesinde de ailecek Poirot ve Marple dizilerini izlerdik. Benim Miss Marple sevgim de o zamanlardan kalma. O tatlı "yaşlı kızı" kafamda canlandırdıkça içim ısınır hep. Her ne kadar sonradan değişip genişlese de başlarda hep Marple romanlarını seçerdim. Bir süredir de Poirot'ya dönmüştüm yüzümü. Sanırım bu sebepten de o kadar özlemişim ki Jane Teyzeyi... Çok uzattım galiba kitaba gelirsek yine kurguları harika, ters köşeler barındıran 13 esrarengiz hikaye okuduk. Akıllı geçinen aptallardan sakin görünen kurnazlara kadar birçok farklı insan gördük. Jane Marple'ın akılalmaz bir şekilde farklı çalışan sosyal zekası olaylarla kurduğu ilginç bağlantılar yine yer yer hayrete hatta birkaç noktada dehşete -yukarıda anlattığım özlem durumuyla birleşince etkisi biraz artmış olabilir- düşürdü. Sanırım tek handikapı hepsini arka arkaya okuyunca çok öykü yüklemesi oluyor olay çözümü esnasında olay örgüsü kısmen tekrarlanıyor gibi bir his yaratabiliyor. (Son hikayeyi tenzih ediyorum) Bu da ayrı kitaplar okurken göze batmasa da arka arkaya okunan bu hikayelerde çok çok az da olsa bir sıkıcı hissi yaratıyor. Ama yine de harika bir Agatha Christie eseri. Özellikle benim gibi hayranları (polisiye ve elbette Christie'nin) tarafından mutlaka okunmalı.
