"Türkiye evine dön!"
Bu ev, İslâm dünyasıdır, bir milyar insanı ve şu kadar ülkesiyle İslâm dünyası!...
Çağımızın insanı özgür olduğunun zannı içinde, gönüllü olarak esirdir...
Biz, istediğimiz kadar kendimizi Batılı saymaya, ilan etmeye devam edelim, katiyen önemsemez bunu Batı, aklımıza güler. Bu durumumuzu, bizi daha kolay sömürmeye bir araç gibi kullanır. Ayağına, kendiliğimizden gittiğimiz için sevinir.
Şimdiye kadar hep böyle olmadı mı?..
Ey akıl ve idrak sahipleri!
Biz neye benziyoruz bilir misiniz? Çeşme başında susuzluktan çatlayan birine benziyoruz. Servetini yemekten korktuğu için ölüme giden bir cimriye.
Yalnız başımıza ve mevcut imkânımızla Batı bize zırnık vermez, ehemmiyete almaz bizi.
Gırtlağımızı paralarcasına bağırarak söyleyelim: İslâm dünyasına yönelelim!
Gerisi laftır ve tarihi yanılmaların tekrarıdır...
"Misyoner mantığının batılı sığ bilginin yaydığı peşin hükümler deryasında yüzüp duruyoruz. Profesörler de dahil bütün bir aydınlar kadrosu düşünce örgüleri bir yılın peşin hüküm eklem ödevini gördüğü bir düşünce magmasına sahiptir. "Din ayrı, dünya ayrı", "Bu çağda da artık dinin hükmü olur mu?", "Batı medeniyetinden vazgeçilmez.", "Bu çağda artık İslâm uygulanamaz", "Kutupta nasıl namaz kılacaksınız?"... gibi yüzlerce peşin hüküm bir örümcek ağıymışçasına düşünce akışımızı bozmuş ve bunaltmış, tek çare olarak da batıdan aktarma yolunu bırakmıştır. Tek açık kapı şu: Batı düşünecek biz de onu hemen alacağız, kullanacağız."
Sayfa 25 - Diriliş Yayınları
İslâm'ı mahkûm kıldılar ama imha edemediler...
Bu düzen, kendisine silah çekecek kadar düşmanlığını açığa vuranlardan daha ziyade, gerçek inançla bütünleşmiş olanlarımızı düşman görüyor hâlâ...
Tüketme hırsı içinde yaşıyor bugün insan...
Gerçek aydın, yurtseverdir, idealisttir. Bu yüzden de geri kalmış ülkelerde nasibi, daima çile doldurmaktır...
Kişi yaşadığı toplumun, yani milletin kültüründen süt emmemişse tahsil ettiği bilgilerle, âlim olamıyor, mütefekkir olamıyor.
Zengin bir tarihimiz var. Yüksek bir medeniyet kurmuşuz. Ulaştığımız her alana kişiliğimizin damgasını vurmuşuz. Yüreklerimizde emperyalist gaye değil, evrensel bir bildiri taşıdık. Savaşlarımız halklarla değil, düzenlerle oldu; bu yüzden çok kısa sürede büyük fetihler yaptık ve kurduğumuz devlet, dünyanın en uzun ömürlü devleti oldu; halkları yüz yıllarca bize sadık kaldılar. Savaşlarımız, insanlığın kurtuluşu içindi. Batılı, Doğulu bütün halklar, insanca yaşamanın mutluluğuna ancak bizde erebiliyorlardı. Kurduğumuz düzende bütün soyların ve inanışların yeri adil ölçülerle belirlenmişti...
958.jpg){kind=small}