Dünyaya benim bir parçam olarak gelmeyen ve benim dünyaya getirdiğim bir parça olmayan hiçbir şeyi, ömrümün sonuna kadar sırtımda yada içimde yük olarak taşımak zorunda değilim.
Zaten benimle gelen hiçbir şey de benim için bir yük değildir.
Durum böyleyken bir insan nasıl yıllar sonra tanıdığı bir başka varlığı böylesine bir kuvvetle, bencilce ömrünün sonuna kadar yanında isteyebilir.
Elbette sevebilirsin sahip olmadan kısıtlamadan zarar vermeden gurur yapmadan..
Gerektiğinde vazgeçebilecek olmak da; bir şeye doğru şekilde bağlı olduğunuzu gösteriyor arkadaşlar.
Bir insandan eliniz kolunuzmuşcasına ayrılamıyor olmak sizi gerçek bir sevgili değil çölde bir damla suya hasret kalmış muhtaç bir dilenci yapar.Muhtaçlıkla (birini kendin için istemekle),sevgi(birini kendisi olduğu için sevmek) bambaşka şeylerdir.
Ve gerektiğinde vazgeçebiliyor olmak asla sevmemek değildir.Bu sevgiden daha yüksek, ince bir duygu olan saygı duymaktır.