Neşatî
Ettik o kadar ref'-i taayyün ki Neşâtî
Âyîne-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız
Ey Neşâtî! Kendimizi ruh iklimlerinde öylesine yitirdik ki, artık gönlün parlak aynalarında bile görünmez olduk.
Sayfa 313 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
AYİNE-İ MÜCELLADA NİHANIZ
Yağmur başladı. Kaç kez yağmurlarına filbahri kokularını karıştırdım.
Sayfa 37
AYİNE-İ MÜCELLADA NİHANIZ
Akşam iniyor hattat. Sen bu akşamları iyi bilirsin. Sana kaç kez gül kokulu, hanımeli renkli akşamlar hazırladım.
Sayfa 37
- Hatta neredeyse Neşatî'nin beytinin dünyasına gireceğiz.
Ettik o kadar ref-i taayyün ki Neşâti
Ayîne-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız!
Nuran gülüyordu:
- İyi ama, eşya var, biz varız. Vücudumuz maddî bir şey değil mi? Yani herkesinki gibi...
-Allah'a bin şükür... Fakat seninki bana göre herkesinki gibi değil...
-Küfür...
-Küfür veya Allah'a giden en kısa yol... Unutma ki bu gece tam vahdet-i vücud içindeyiz...
Sayfa 194 - Dergah YayınlarıKitabı okudu
mahbus rûh
"Tanrılar ikimizin bedenini tek ve büyük bir bedenden yaratmışlardı, bu ayrılık da ruhlarımız için ıstıraptan başka bir şey değildi."
Bu kısmı okurken aklıma Neşatî'nin bir beyti geldi, kitapta yer almasa da yine de buraya bırakmak istiyorum.
Şevkiz ki dem-i bülbül-i şeydâda nihânız
Hûnuz ki dil-i gonce-i hamrâda nihânız
-Biz çılgınca seven bülbülün sesinde neşe ve böylesine sevilen kırmızı gülün kalbinde gizlenen kan'ız-
Kaldı ki bunlar birbirinden ayrı şeyler değildir demek ister. Çünkü tasavvufta seven ve sevilen diye iki ayrı vücut yoktur. Seven, sevilen ve onların her hâli, tek ve mutlak bir varlıkta toplanır, bir tek vücut olurlar. Neşatî'nin beyti ise bu engin felsefeyi dem, hûn, gönül, gonce ve hamrâ kelimelerinin kırmızı renk saltanatiyle tutuşturarak söyler. Aynı şiirde Fransız edibini hayran bırakan mısralar da şunlardır:
Etdik o kadar ref'-i teayyün ki Neşatî
Âyine-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız
-Neşatî! Ten kafesinde mahbus rûhumuzu öylesine vücudumuzdan kurtardık, maddî varlığımızdan sıyrılıp, o kadar rûhtan ibaret kaldık ki şimdi parlak cilalı aynalarda bile görünmüyoruz.-
Neşatî'nin bahsettiği rûh, Tanrıdan kopup yine Tanrıya dönen, zamanımızca meçhul bir ruhtur.
//Nihad Sami Banarlı - Şiir ve Edebiyat Sohbetleri
Sayfa 19Kitabı okudu
Ettik o kadar ref'i teayyün ki Neşatî
Âyine-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız
Neşatî
Sayfa 147 - Babıali Kültür Yayıncılığı
Kendi iyimizi başkalarının hayatlarına bakarak belirlediğimiz başarı ölçütü sayılan, hatta var olmak için bile görünür olma zorunluluğu hissettiğimiz bu günlerde bir sır olmaktan korkmadan
"Ettik o kadar ref ü taayyün ki Necati
Ayine-i pür tab-ı mücellada nihanız biz"
* "Görünürlüğü o kadar reddettik ki Neşati
Pırıl pırıl cilalı aynada aksimiz sır olmuştur."
Sayfa 26
Maverada Söyleniş
Geldikti bir zaman Sarı Saltık'la Asya' dan,
Bir bir Diyâr-ı Rûm'a dağıldık Sakarya'dan.
Seyrindeyiz atıldığı sahilsiz enginin,
Atmeydanı' nda ölmüş “enelhak” şehîdinin.
Merhûm Edirne Şeyhi Neşâtî diyor ki: “Biz
Saf aynalarda sırroluruz öyle gaaibiz.” *
Zâhid hayâl eder bizi meyhane zındığı,
Bilmez ki sen ve ben hepimizdir tapındığı.
Gaaibde bir muhâvere geçmiş de pek hafî,
Gaybî’ye söylemiş bunu İdris-i Muhtefî.
*Etdik o kadar ref-i teayün ki Neşati
Ayine-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız
Maddeden Manaya
Ettik o kadar ref'-i teayyün ki Neşâtî
Âyine-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız.
Sayfa 35Kitabı okudu
Ettik o kadar tef-i taayyün ki Neşâti
Ayine-i pür-tâb-ı mücellâda nihanız!
Neşâti
Neşatî
Ettik o kadar ref'-i taayyün ki Neşâtî
Âyine-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız!
A Neşatî! Varlığımızı o denli yok ettik ki, artık üzerinde hiçbir toz bulunmayan parlak ve cilâlı aynalarda bile görünmez olduk.
Sayfa 194Kitabı okudu
"Ettik o kadar ref‘-i taayyün ki Neşâtî
Âyîne-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız!"
Ettik o kadar ref-i taayyün ki Neşâtî
Ayîne-i pür-tâb-ı mücellâda nihânız!
"Benliğimizden o kadar geçtik, varlığımızı o denli ortadan kaldırdık ki, artık cilalanmış paralak aynada bile görünmez olduk"
Ettik o kadar ref'-i taayün ki Neşati
Ayine-i pür-tab-ı mücellada nihanız
Ey Neşati! Kendimizi ruh ikilemlerinde öylesine yitirdik ki artık gönlün parlak aynalarında bile görünmez olduk.
âyine-i mücellâda nihanız.
Sayfa 33 - Timaş YayıneviKitabı okudu