Çünkü her ne olursa olsun,hayat bir şekilde,bir yerlerde devam ediyor;
sen kayıp,o ayıp etmiş olsa da..
Çünkü her ne olursa olsun, hayat bir şekilde, bir yerlerde devam ediyor;
sen kayıp, o ayıp etmiş olsa da..
“Umutsuzluk yasak, yılgın türküler söylemek de. Çünkü yürüyor umudun ordusu, umutsuzluğu kurşuna dizerek.” Umutsuz muyum? Çok değişkenim. Umutsuz olmak bize yakışmaz sanırım, İlhan Erdost’un kızına da yakışmaz. O zaman ben ayıp etmiş olurum herhalde babama. Çok umutsuz olsaydım hiçbir şeyle ilgilenmezdim. Hâlâ çabaladığımıza göre küçük umutlarım var tabii.
Çünkü artık her ne olursa olsun, hayat bir şekilde,bir yerden devam ediyor;sen kayıp, o ayıp etmiş olsada...
Çünkü her ne olursa olsun, hayat bir şekilde, bir yerlerde devam ediyor;
sen kayıp, o ayıp etmiş olsa da...
"Ey kalbiyle değil de,sadece diliyle iman etmiş olanlar! Müslümanların gıybetini yapmayın!Ayıplarını araştırmayın!Zira kim kardeşinin ayıp ve kusurlarını araştırırsa,vallahi Allah da onun kusurlarını araştırır.Ve Allah,kimin kusurunu araştırırsa,onu kendi evinin içinde bile rezil rüsva eder!"
(Ebû Davud,Edeb,35.)
Sayfa 391Kitabı okudu
"Ve neysek o olduğumuzu, daha fazla veya daha eksik olamayacağımızı en az biz biliyoruz. Rahat ol, sen senin gibi davrandın diye ayıp etmiş olmazsın."
..
.
Bademler çıldırasıya çiçeklenince yüzünü asmak olur mu?
Ben asmam, yoksa ayıp etmiş sayarım kendimi her şeye : Hayata, doğaya, kendime..
.
Biraz asi,biraz
kara,bulanık,zifiri
karanlık,Bazen çiçekli
bazen kuru dal,bazen
eskimiş uzun bir yol
çizgisi gibi,koyu
gri,mazar başı gibi
bazen yapayalnız.
Ben bir kafa taşıyorum. Bu kafa yalnız karnımı doyurmak, üstümü giydirmek imkanlarını ihzar edecek bir makine, bir uşak değildir. İnsan dimağlarının ekmek parasından maada da meşgul olması icap eden bir takım meseleler vardır ki bunların gündelik hayatla bir guna alakaları yoktur. Fakat münevver adam diye, işte bu "ekmek parasından başka şeyleri de düşünen" adamlara derler. Hükümet gazeteleri "Avrupa medeniyeti yıkılıyor ya, Amerikan yarısı medeniyetin kabulüne mecburiyet hasıl olacaktır" diye neşriyatta bulunurken bir muallim bunların ne olduğunu bilmez bunlar arasında mukayese yapmak iktidarına malik olmazsa asıl ayıp olan budur. Hakkımdaki istinatların asıl sebebi benim muhitimden ayrı yaşayışım, hatta onlara biraz da tepeden bakışımdır. Fakat bu çok tabiidir. Muhitim beni tatmin edemediği müddetçe onlardan uzaklaşmaya ve beni doyuran kitaplarıma dönmeye mecburum. Onlara benzemeyişim, ve tabiatın beni bunların fevkinde halk etmiş olması benim cürmüm değildir. Bunları yazmak da bir tefahür sayılmaz. Çünkü beni böyle yapan ben değilim. Beni asıl müteessir eden memleketin en büyük mütefekkirlerini kucağında toplayan vekaletimizin beni "fikir sahibi" olduğum için kabahatli görmesidir.
Yapı Kredi Yayınları
O, ben, üstben
"Dünyaya geldikten sonra bedensel ve ruhsal ihtiyaçlarımızı doğrudan doğruya ve herhangi bir sınır tanımadan yaşarız. Süt verilmezse ya da belki altımız ıslandığında başlarız bağırmaya. Bedensel sıcaklık ve yakınlık istediğimizde de bunu açıkça belirtiriz. Davranışlarımıza yön veren bu güdü ilkesi ya da haz ilkesine Freud 'o' adını vermişti. Bebekken hemen hemen bu 'o'dan ibaretiz hepimiz."
"Devam!"
"'O', ya da haz ilkesi yetişkinliğimizde de hayatımız boyunca bizimle birliktedir. Ama giderek isteklerimizi denetleyerek çevreye uyum sağlamayı öğreniriz. Haz ilkesi gerçeklik ilkesiyle dengelenmeye başlar. Freud'un deyişiyle, bu düzenleyici işlevi üstlenen egoyu, yani beni oluştururuz. Belli bir yaşa gelince, istediğimiz bir şey olmadığında artık arzu ya da ihtiyaçlarımız karşılanana kadar oturup bağıramayız."
"Çok doğru."
"Ama tabii bir şeyi çok istediğimiz ama çevrenin bunu kabul etmediği olabilir yine de. Böyle durumlarda bazen isteklerimizi bastırmak, yani kendimizden uzaklaştırmak ve unutmaya çalışmak zorunda kalırız."
"Anlıyorum."
"Ama Freud insan ruhunda üçüncü bir boyut daha görüyordu. Henüz küçük bir çocukken bile ailemizin ve çevremizin ahlak değerleri ve kurallarıyla karşılaşırız. Ne zaman yanlış bir şey yapsak anne babamızdan 'Olmaz!' ya da 'Ayıp!' gibi laflar işitiriz. Büyüdükten sonra da bu ahlak kuralları ve yargılar çınlar kulağımızda. Çevremizin ahlakî beklentileri içimizde yer etmiş, bizim parçamız olmuştur sanki. İşte buna da Freud süperego ya da üstben demişti."
Sayfa 487Kitabı okudu
