Ama ev sahiplerine yüklenmekle iyi etmişsiniz. Keşke daha da batırsaydınız. Ben ve ailem şunları bütün içyüzleriyle kepaze eden yeni bir hikayenizi sabırsızlıkla bekliyoruz. Biz bu apartımana iki sene evvel hava parası vererek girdik. Yüz otuz lira kira veriyordum. Geçen sene hiç sebep yokken, durduğu yerde arttırdı. Çık, kızımı evlendiriyorum, diye dayattı. Yüz doksana sulh olduk. Bu sene ille iki yüz elli diyor da başka bir şey demiyor. Gözlerini Allah doyursun. Ben sabit gelirli bir vatandaşım.
yapı kredi yayınları, birinci basım, haziran 2015, istanbul
Acıdım oğlana. Acıdım ama sonra kendime kızdım. Birine her acıyışımızda -itiraf edelim veya etmeyelim- az buçuk budalaca bir üstünlük böbürlenişi saklı değil midir?