Kedilerin Alışkanlıkları
Kayboluşumun beşiğini sallıyorum bu akşam
Büyüyor yavaş yavaş
Sırtında parmak izleriyle zamanın
Bir tekir kedi ile beraber
Seyrediyorum hayatı:
O meleklerin cebinden düşen anahtardı,
Son zikrin halkası
Allah'ın son hatırası
O bizim kaçırdığımız fırsattı
Uğurböcekleriyle parmak uçlarında
Küçümsedi hep ona olan aşkımı
Gözünün yaşına bakmadan şimdi
Sayfa 56Kitabı okudu
Bir sabah, tan kızıllığından önce uyandı, döşeğinde uzun uzun düşündükten sonra yüreğine sonunda şöyle dedi:
"Düşümde beni uyandıracak kadar korkutan neydi?
Elinde ayna tutan bir çocuk gelmemiş miydi yanıma?
'Ey Zerdüşt,' demişti çocuk bana, 'Kendine aynada bir baksana!'
Aynaya baktığımda bir çığlık kopardım ve yüreğim altüst oldu; çünkü ben değildim orada gördüğüm, onun yerine bir şeytanın buruşuk suratı ve alaycı gülüşüydü.
Gerçekten, pek iyi anlıyorum düşün işaretini ve uyarısını: Öğretim tehlikede, yaban otları buğday olma hevesinde!"
Sayfa 91 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bölmek istemediğim dizeler
Ardımda kırık bir ayna
Üvey anneleri hayatımın.
Batsın diye güneşe tempo tutan o kız çocuğu...
Evden kaçışımın pembe spor ayakkabıları vardı.
Hüzün neydi sanki o zaman
Artık kullanılmayan dikiş makinesi annemden kalma.
Ölüm neydi sanki o zaman
Bir önseziden başka.
Evden kaçabilirsin çocuk,
ama kaderden asla!
Babam
Çıkarılmış bir adam bütün fotoğraflardan
Kader neydi sanki o zaman,
Masada açık unutulmuş
Turuncu kulaklı bir makastan başka.
Bir ağaca bakıyorum şimdi
Başladığı yerde bitiyor dünya
Alışıyor dil şimdi
Azı dişinin bıraktığı boşluğa.
Bastırıldı nihayet hayatın kadife kalesinde çıkan isyan.
Sayfa 57 - Metis Yayıncılık
Neden korktum ki rüyamda da uyandım böyle? Elinde ayna tutan bir çocuk değil miydi karşıma çıkan?
Sayfa 77Kitabı okudu
Ardımda kırık bir ayna
Üvey anneleri hayatımın.
Batsın diye güneşe tempo tutan o kız çocuğu.. Evden kaçışımın pembe spor ayakkabıları vardı. Hüzün neydi sanki o zaman
Artık kullanılmayan dikiş makinesi annemden kalma.
Ölüm neydi sanki o zaman
Bir önseziden başka.
Evden kaçabilirsin çocuk, ama kaderden asla! Babam çıkarılmış bir adam bütün fotoğraflardan Kader neydi sanki o zaman,
Masada açık unutulmuş turuncu kulaklı bir makastan başka.
Bir ağaca bakıyorum şimdi
Başladığı yerde bitiyor dünya
Alışıyor dil şimdi azı dişinin bıraktığı boşluğa. Bastırıldı nihayet hayatın kadife kalesinde çıkan isyan.
Neden korktum ki rüyamda da uyandım böyle? Elinde ayna tutan bir çocuk değil miydi karşıma çıkan?