kişisel gerilim:
" on adımda on iki adım "
- kadim bir öğretiden
İşte karşındayım... Yorgun uyandığın sabahın aynadaki ilk yansımasında, bir metrobüs tutamacından destek alırken başlayan iş gününün bilmem kaçıncı tekrarında, sigaranın alelade bir dumanında... Sayılabilecek daha pek çok farklı zaman ve zeminde - sayarak vakit harcayamam çünkü öyle işte - aklına gelen yahut getirilen o şey benim: kişisel gelişim.
Son bir fırsatın, tek atımlık kurşunun, yedek akçen, yastık altın... Her nasıl tanımlayacaksan hayatının bir anında denk geldik, he cevabın hayır ise kim bilir belki henüz doğru zaman değildir...
Hıdır ile yollarımızın kesişmesi de aşağı yukarı böyle bir seyir içerisinde gerçekleşmişti. İçindeki derin sese kulak verdi: inanılmaz bir gücün ve sevginnn de var(!) Bir yandan kişisel gelişirken bir yanda diyaframım üzerine yoğunlaşayım, yabancı dil öğrenip maaşımı katmerlerken haketmiş bir devlet memuru olarak da şeflik makamına terfi eyleyeyim istedi. Sonuna kadar da hakkıydı hem şeflik ama gözü gibi baktığı beyaz şahin arabasını satamadı.
Ah be Hıdır, el oğlu ferrarisini gözden çıkarıyor da sen şahine kıyamıyorsun. Sınırları zorla, taklit et, maske tak, -miş gibi yaşa...
Uyuma vatandaş Hıdır, kişisel geliş kişisel(!)
Hıdır Kişisel Gelişiyor
Ahmet Şerif İzgören
Sanat Felsefesi, Estetik, Schiller, Ressamlar
_Alçak bir takım ihtiyaçların tatmini için kullanılan yetenek, güya artistik bir şekil verir kirli bir muhtevaya. Sanatçı, zayıflık ve kötülükle insanları aldatır ve kendilerini aldatmalarını kolaylaştırır. Sahtekârdır çünkü manevî susuzluklarını temiz bir kaynaktan doyurduklarına ikna eder onları. Sanat’ın nimetinden mahrum kalınan böyle zamanlar
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
