Futbol topuna sahip olan çocuk, takımın doğal lideriydi. Ama ikide bir “Verin topumu, ben gidiyorum…” diye oyunbozanlık ederse, bir süre sonra futbol topuyla baş başa kalır, boş bir arsada kalecisiz direklere şut çeker dururdu.
Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.