Bir yağmurlu gün, ben küçük bir çocukken, annem beni okula götürmek için hazırlanıyordu. Dışarıda ince ince yağmur damlaları düşüyordu ve gri bulutlar gökyüzünü kaplamıştı. Benim için bu gün, sıradan bir gün değildi. Çünkü annem bana yeni bir şemsiye almıştı.
Şemsiye, renkli noktalarla süslenmişti. Benim için büyülü bir nesneydi. Annem, “Bu şemsiye seni yağmurdan koruyacak,” dedi. Gözlerim parladı ve heyecanla şemsiyeyi kavradım.
Okula giderken, şemsiyeyi açtım ve kendimi bir prens gibi hissettim. Yağmur damlaları şemsiyenin üzerine düşerken, ben korunmuş hissediyordum. Arkadaşlarımın da ilgisini çekti ve hep birlikte okula yürüdük. Şemsiyemizle birlikte, yağmurlu günün tadını çıkardık.
O günün sonunda, eve dönerken şemsiyemi kapatıp kuruttum. Anneme teşekkür ettim ve o anı unutamayacağımı söyledim. Şemsiye, sadece yağmuru değil, aynı zamanda annemin sevgisini de taşıyordu.