Hey, Kizuki, diye düşündüm. Senin aksine ben yaşamayı ve en iyi şekilde yaşamayı seçtim. Tabii ki senin için zordu. Aynı şekilde benim için de zor. Gerçekten zor.
Hey, there, Kizuki, I thought. Unlike you, I've chosen to live - and to live the best I know how. Sure, it was hard for you. What the hell, it's hard for me. Really hard.
" .. bütün gençliğini özgür ve bağımsız olmaya adamış genç bir insan, tam amacına varmak üzereyken, eşikte dururken, hayata sadece bu yüzden değer verirken; meslek aşkına, sorumluluk aşkına, bağımsızlık aşkına yaşarken! Hayır! Bunu kesinlikle bir yaşam amacı olarak hayal edemiyorum; bir yuva, aile , ev kadınlığı, çocuklar, bu bana çok yabancı, çok, çok! Belki sadece şu anda böyle, belki sadece yaşamın bu kesitinde. Nereden bileyim? Belki ben böyle bir şey için hiç uygun değilim. Aşk ve evlilik aynı şey değil zaten."
Sayfa 57Kitabı okudu
Beni belirsizlikle bırakamazsın. Bir gün isteyip, ertesi gün istemiyormuş gibi davranamazsın. Bir gece bana beni çok sevdiğini hissettirip, ertesi gün beni yok sayamazsın. O kapıyı her gidişinde aralık bıraktığım gerçeği sana bunu yapma hakkını vermez. Ne zaman geri dönsen beni buldun, gururumu yok saydım, ben senin için defalarca kez. Belki gelirsin diye senden sonra kimsenin elini tutmadım. Sen kaç ten gezdin peki? Beni yok sayışlarının pişmanlığını belki şu an değil ama çok sonra yaşayacaksın. Bir gün kapımı çaldığında ben sana o kapıyı başkasının elinden tutarak açacağım. Öyle korkak bir adamsın ki, senin benimle aynı masaya oturmaya cesaretin bile yok. Sadece bakıyorsun. Kaçmak senin en büyük yeteneğin. Koskocaman bir korkaksın. Yaşattığını yaşama. Çünkü yaşadığın hiçbir şey durumlarımızı eşitleyemez. Hak ettiğin değerle verdiğim değer orantısızdı. Artık senden nefret bile etmiyorum. Bak bu cümlem çok şey anlatır ama sen anlamazsın. Seni ben değil, senin gibiler sevsin.
İnsanın aynı şeylere güldüğü, güzel sıfatıyla aynı şeyleri nitelediği biriyle karşılaşması çok ender olur. Bu, insanın başına hayatta yalnızca bir kez gelir.
Sayfa 60 - Yky
"Hayali kişilikler beyninizin bir ürünü değilmiş, kendi bağımsız varlıkları varmış gibi ısrarcı olabilirler."
#dogumgunumecagirmakistedigimtekkisi
#omerfoyal kalemi ile ilk tanışma kitabım aynı zamanda
.
Doğum gününün gecesinde uykusuz kalan bir akademisyenin yazmakta olduğu kitabının ana karakteri olan #evliyaçelebi ile iç içe geçen zihninin de izleği aynı zamanda.
Takıntılar, tutkular, kişinin kendine yarattığı alan... Ve uyku.. Ben en çok düşüncelerin ve karakterlerin ete kemiğe bürünerek nasıl bir yazarın zihin dünyasında gerçeklik yarattığını okurken düşündüm.
Osmanlı'da bir kaledeydim ben de okurken. Köleleriyle yaşayan Efendi'yi ziyaret edebildim zira öyle ayrıntılı ve okuru davetkâr satırlardı ki davete icabet gerekirdi.
Seyahat etmek güzeldir...Hele ki o seyahat geçmişten size doğru yapıldıysa. Okurken 17. yy geldi yamacıma oturdu ve kendi gecesini bana anlattı gibi bir hisse büründüm. Biz de böyleydi #OkurSevtap dercesine ... O tek gece 237 sayfa boyunca tüm dokusuyla satırlardan döküldü. Kelime kelime satır satır.
Uyku ah uyku... En çok uyuyarak uyanık kalma düşündeyim ben de ... Ne garip!
"Seyahat arzusu kişinin kusurlarının bir örtüsü gibi de görülebilir."
"Dua edilen her yerde biraz hakikat mevcuttur."
Ömer Faruk Yıldız
@yapikrediyayinlari
Sago - Terapi
Sabahtan beri dilime dolandı, hayır sözlerin hepsini bilsem sıkıntı değil ama aynı yerde dönüp duruyorum şu şekil 😅
' Adımı duymayın, kaç yazar?
Kalbim tanıdığım en içten yazar
Şarkım başladı, manzaram aynı
Dinlerken Sago yine yapmış diyeceksin
Ben şu anda o kadar sıkkın ve materyallerimle tıkkın
Odamın içinde stres gebertmekteyim
Yalnızlık Tanrımın lütfu
Nedense işler, karmakarışık işler, kalbim sevdiğim özler
Hani var ya bazen özlü sözler, onları düşünüp dolu gözler '
youtu.be/-Keo_CtbfEI?si=...
Kadın
Umutlarım korkularımdan fazla benim... En olmadı, rujumu sürer; savaşa giderim... Korktuğum her şeyi yener geri gelirim... Ekmeğimi belki bir insan verir, ama ben aslında yaradandan aldığımı bilirim... Çalıştığım için benim olana, başkası göz dikerse üstüne basıp geçerim... Su gibiyim... Boğacak kadar güçlü, sevecek kadar derinim... Önüme çıkanı yoluma katar, ben devam ederim.. Bazı kadınlar ateşten korkar, bazıları ise ateş olup yakar... Bazı kadınlar ise su olur ve gittiği yolu tertemiz yapar... Ben arkadan gelenleri düşündüğüm için, kendi yolumu temizlerim. Farklı olduğum için eleştirenleri, sıradanlığımla ezerim. Her şey ya da herkes olamayacağımdan, sadece ben olmayı kendime görev bilirim. Sahte bir sen olacağıma, dürüst bir ben olmayı tercih ederim. İhtiyacım olduğu söylenen kahramanı sulu götürür susuz getiririm. En büyük kahramanıma ise her sabah aynada göz kırpmayı borç bilirim. Kim benden giderse gitsin, ben kendimi terketmeyeceğim. Hiç bahis oynamam aslında ama kendim üzerine her iddiaya girerim. Çünkü ben kaybettikleriyle bile her zaman kazandığına inanan; aynı sizin gibi, kadının “dibi”yim.
“Yıllar yılı beni ben yapanla bizi biz yapanın aynı şey olması işime gelmişti. Artık gelmiyor. Benle bizin aynı trenin kompartımanında bulunduğu varsayımı hoşuma gitmişti. Artık gitmiyor. Cümle alemin benimle, ben-biz birliği kanaatini paylaşıyor oluşu rahatlık veriyordu. Artık vermiyor. Çok bekledim, yetmiş yaşıma dayandım; ama hiç kimse şu garip gönlüm için kanun icat etmedi. Türkiye’de yaşayan milyonlar olarak aynı şeyden, şeylerden müteessir olduk; ama herkesin temasa müstahak bulduğu mündericat farklı farklı. “İyi”nin kimin tarafında yer aldığını bilen var mı?”
Sayfa 12
