Düşüncem bizzat benden, kendimden kopuyor, ayrılıyor. Benden ayrılıp gidiyor o. Nasıl olabiliyor da buradayken orada, oradayken de burada olunabiliyor? Düşünce bunu nasıl yapabiliyor? Kendi kendimde düşünüyorum ve ben aynı zamanda bir başkasıyım da. Bu "Ben" içimde tutuluyor, onun kökü, kaynağı yine ben oluyorum. "Ben"in bastığı toprak ve besleyicisi de ben oluyorum yine.