Yakmak bir zevkti.
Uzun zamandır “şu kitabı bir an önce alıp okumalıyım” diye kendi kendime söyleniyordum. Sonunda kitabı aldım ve okudum.
Öncelikle kitabın muazzam bir kurgusu olduğunu söylemeden geçmeyeceğim. Ama… Her ama cümlesi kötü bir sonla biter. Ama, kitabın kurgusu ne kadar iyiyse şahsi düşüncem olarak anlatımı da o kadar kötü. 200 sayfalık bir kitapta, betimlemelerin zihnimde canlandığı sayfa sayısı belki de 15-20’yi geçmez. Bu kadar iyi bir kurguya böyle bir anlatım yine şahsi fikrimce yakışmamış.
Kitabın içeriğinden bahsetmek gerekirse; gelecekteki dünya bambaşka bir hale dönüyor. Ekranlar insanların hayatında bambaşka bir yer ediniyor. Kitaplar mı? Kitapların okunması yasak, kitapların elde bulundurulması yasak. İtfaiyecilerin artık bambaşka bir mesleği var: Onlar artık söndürmüyorlar, yakıyorlar.
Fahrenheit 451. Kitap isminin bulunması ile ilgili hikaye oldukça hoşuma gitti. Yazar, kitaba öncesinde farklı adlar veriyor fakat hiçbiri yazarın beklentisini karşılamıyor. İsim arayışı sürerken bazı okulları, profesörleri arıyor ve “Kitap sayfası kaç derecede yanar?” diye soruyor fakat cevabı bulamıyor. Son çare olarak bir İtfaiye’yi arıyor ve aynı soruyu tekrarlıyor yazar: “Kitap sayfası kaç derecede yanar?”. Dönüş olarak aldığı cevap ise şu şekilde oluyor: “451 Fahrenheit.”
Kuş Kapanı ve Dönüşüm
