Nefsini bilen Rabbini bilir - Garib Çoban
Madem insan kulağından beslenir ve kainat asla boşluk kabul etmez.
Ey garip sen de vücudun ülkesini boş bırakmayıp ateş-i aşkla âh eyle dem be dem.
Seyahat ediniz ki tertemiz olasınız zira suyun bile bir yerde çok kaldığında tadı, rengi, kokusu bozulur, güzelliği kaybolur.
O gül yaprağı toprağa düştüğünden beri yüreğimiz kor, içimiz Kerbelâ
Bizde Birileriyiz!.. Garib Çoban
Bizde Birileriyiz!..
Tenimdeki her gözeneklerdeki terimle, damarlarımdaki her damla kanla.
Aldığım her nefeste.
Dudaklarıma dokunan her gülümsemeyle.
Dilimin telaffuz ettiği gönülden her tondaki duada.
Seni her şekilde ve her şeyde sevmeyi seviyorum çocuk bayramı gibi yüreğim.
Sen kalbime kazınmış tek ölümsüz aşk şiirisin.
Her harf nefesimle
Hissetmek...
Tavuk dürümüm ve ayranım aynı anda bitmemiş gibi hissediyorum bazen. Bazen de gün batımını en güzel mekanda yakalamışım da gemi gelip önümde durmuş gibi.
Kimse yok diye sevinirken kasada, 'kasayı kapatıyoruz! demişler gibi bazen de. Ya da taksi durdurmuşum da hep değişim saatine denk gelmişim gibi.
Yani yaşamıyor da yaşıyormuşum gibi.
Zaman
İnsan ya geleceğindedir, ya geçmişindedir. Kimse şimdiki zamanda yaşamıyor. Herkes farklı bir zamanda yaşıyor. Aynı dünyada olsak bile.
Her insanın kendini gerçekleştirme yaşı farklıdır. Herkes aynı hayatı yaşamıyor ki gelişimi de aynı olsun!