Kürt aşiret reisIeri hakkındaki bilgilerini iyi değerlendirerek İstiklal Savaşında ulusal direnişe yardım etmelerini istemiş ve çoğunlukla başanlı olmuştu. Yerel bir özerk-yönetim biçimi altında onlara bazı haklar ve ayrıcalıklar vaat etmişti.(69) 1923 yılında seçilen ya da daha doğrusu atanan ikinci meclis üyeleri arasında, tıpkı 1920'de
İçim karamsarlıkla doluyor, bazen hazları, ama gerektiğinde ağrı ve sızıları kendime yol yaparak başka iklimlere kaçıp sığınmaktan kendimi alamıyorum.
Gelgelelim, ne yazık ki benim tuhaf bir durumum var, özellikle bu hoşnutluk denen şeye hiç mi hiç katlanamıyorum, kısa bir süre sonra çekilmeyecek kadar iğrenç ve tiksindirici buluyorum onu, içim karamsarlıkla doluyor, bazen hazları, ama gerektiğinde ağrı ve sızıları kendime yol yaparak başka iklimlere kaçıp sığınmaktan kendimi alamıyorum.
Sayfa 68 - Yapı Kredi Yayınları 21. Baskı İstanbul 2016 (E-KİTAP)Kitabı okudu
'...
her dal kökünden ayrı olarak zamanın içinde çiçeklenmiş bir neşe ile yüzüyordu. ama ne çiçeklerin ne de dalların ömrü uzun olacaktı. çünkü her ömür kökten besleniyor, her canlı bir kök ile hayat suyuna kavuşuyor. köksüzlüğün özgürlüğü kısa bir süreliğine neşeli, renkli ve çiçekli olabilir. ama neşeli dalların ömürsüzlüğünü en iyi anlayan kuşlar... konacak bir dal bulamadan öylece kanat çırpmaya devam ediyorlar.'
Sayfa 132Kitabı okudu
Basri Gocul, Oğuzlama'yı hecenin türlü vezinleriyle yazmış ve en çok 7,8,11 ve 12 heceleri kullanmıştır.
…
" Kiyir kiyir kişneşiyor
Atlar yeri eşe eşe!
Gün doğusu kızıllaştı,
Yayılalım dağa, taşa!
<Tayma! Tayma!> naraları
Korku salsın uçar kuşa!
Bir uğurdan saldıralım
Çarpıyorken oklar döşe!
Gözümüzün pekliğinden
Düşmanların aklı şaşa!
Hanlar, beğler aramızda;
Emeğimiz gitmez boşa!
Can kaygısı çekmek olmaz,
Yazılanlar gelir başa
Kırılmakla tükenmeyiz;
Bakmamalı üçe, beşe!
Tunç topuzlar yüz dağıta,
Kunt adalar bağır deşe!
Dahi kılıç çarpışandan
Baş, bacaklar ayrı düşe;
Cenk meydanı doluşunca
Üşmelidir kuzgun leşe! "
|Hüseyin Nihal ATSIZ
Sayfa 171 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
“Deniz toprak gibi gökyüzünden ayrı değildir; göğün renkleriyle daima uyum içindedir, en ufak ton farkından bile etkilenir. Güneşin altında ışık saçar ve her akşam güneşle birlikte adeta ölür. Güneş yok olduğunda deniz onu özlemeye devam eder, tekdüze bir karanlığa gömülen toprağın aksine güneşin ışıklı hatırasını bir süre korur. Bu denizin hüzünlü yansımalarının saatidir...”
