Percy evet der gibi başını salladı. "Canım yanıyor ama beni öldürmez. Asansöre bin. Düğmeye ben basarım."
"Tabii. Bana söz verdin Yosun Kafa. Ayrılamayız! Bir daha asla ayrılamayız!"
"Çok inatçısın!"
"Ben de seni seviyorum!"
'' Sevgili değiliz, fakat birbirimize aitiz. Sevgililer illa bir gün ayrılırlar, fakat bizim ilişkimizin bir adı olmadığından biz ayrılamayız.En güzeli de bu değil mi? Seni bırakmam Solucan... Sen benimsin.''
Sakin ol evlat, yalnızlık bu, bir başınasın dünyada; ne baban, ne annen, ne inancın, ne yardım edebilir sana; kimse kimseye yardım edemez, sadece sen yardım edebilirsin kendine, ben de bu yüzden buradayım, çünkü biz birimizden ayrılamayız, birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz.
1933 Berbat Bir Yıldı
Geçmişin rengine boyanmış duvarlar dayanamıyor.
Nerede öteki renkler?
Nereye gitti yazın bayrakları?
Nasıl oldu bu? Biz diyorduk ki
bahara girmek için
yalnızca kapıyı itmek kalmıştı. Ve bak, daha çiçek
açmadan ağaçların boyunlarını büküyor rüzgâr
zamanın dizlerini büküyor
ateşin süngülerini büküyor. Nasıl oldu bu?
Yakandan çekiyor rüzgâr. Bükemiyor seni.
Biz ki yengilerin bayrakları altında tanışmıştık
yeniden buluşuyoruz gecenin içinde. Yeniden tanışıyoruz.
Bayrakların o bildik ışığı aydınlatıyor yüzlerimizi.
Biz ki bu düşte karşılaşmıştık ayrılamayız.
Sesi duyuyoruz, zamanın kolunda tüyler diken diken olurken. Dayanın.
Bükemez seni rüzgâr. Bu yüz ayak diretiyor.
Ülke ayak diretiyor. Işık ayak diretiyor.
Boşverin ayrı düşürenlere bizi
sizi birleştiren bunca şey dururken.
Sayfa 192Kitabı okudu
“Kurtuluş Savaşının en tedirgin günlerinde, bazen milletin temsilcilerinin tehlikeyi göremeden veya görmelerine rağmen karar alınmasını güçleştirdikleri, yani ülkeyi ve milleti tehlikeye attıkları dönemlerde, silah arkadaşlarının bazılarının meclisten kurtulma yönünde yaptıkları tekliflere asla iltifat etmemiş, her seferinde ‘meşruiyetten ayrılamayız’ demiştir.
