Percy evet der gibi başını salladı. "Canım yanıyor ama beni öldürmez. Asansöre bin. Düğmeye ben basarım."
"Tabii. Bana söz verdin Yosun Kafa. Ayrılamayız! Bir daha asla ayrılamayız!"
"Çok inatçısın!"
"Ben de seni seviyorum!"
'' Sevgili değiliz, fakat birbirimize aitiz. Sevgililer illa bir gün ayrılırlar, fakat bizim ilişkimizin bir adı olmadığından biz ayrılamayız.En güzeli de bu değil mi? Seni bırakmam Solucan... Sen benimsin.''
Sakin ol evlat, yalnızlık bu, bir başınasın dünyada; ne baban, ne annen, ne inancın, ne yardım edebilir sana; kimse kimseye yardım edemez, sadece sen yardım edebilirsin kendine, ben de bu yüzden buradayım, çünkü biz birimizden ayrılamayız, birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz.
1933 Berbat Bir Yıldı
Geçmişin rengine boyanmış duvarlar dayanamıyor.
Nerede öteki renkler?
Nereye gitti yazın bayrakları?
Nasıl oldu bu? Biz diyorduk ki
bahara girmek için
yalnızca kapıyı itmek kalmıştı. Ve bak, daha çiçek
açmadan ağaçların boyunlarını büküyor rüzgâr
zamanın dizlerini büküyor
ateşin süngülerini büküyor. Nasıl oldu bu?
Yakandan çekiyor rüzgâr. Bükemiyor seni.
Biz ki yengilerin bayrakları altında tanışmıştık
yeniden buluşuyoruz gecenin içinde. Yeniden tanışıyoruz.
Bayrakların o bildik ışığı aydınlatıyor yüzlerimizi.
Biz ki bu düşte karşılaşmıştık ayrılamayız.
Sesi duyuyoruz, zamanın kolunda tüyler diken diken olurken. Dayanın.
Bükemez seni rüzgâr. Bu yüz ayak diretiyor.
Ülke ayak diretiyor. Işık ayak diretiyor.
Boşverin ayrı düşürenlere bizi
sizi birleştiren bunca şey dururken.
Sayfa 192Kitabı okudu
“Kurtuluş Savaşının en tedirgin günlerinde, bazen milletin temsilcilerinin tehlikeyi göremeden veya görmelerine rağmen karar alınmasını güçleştirdikleri, yani ülkeyi ve milleti tehlikeye attıkları dönemlerde, silah arkadaşlarının bazılarının meclisten kurtulma yönünde yaptıkları tekliflere asla iltifat etmemiş, her seferinde ‘meşruiyetten ayrılamayız’ demiştir.
...sadece sen yardım edebilirsin kendine, ben de bu yüzden buradayım, çünkü biz birimizden ayrılamayız, birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz.
-John Fante
Niye isteklerimiz gerçekleşmediğinde hırçınlaşırız?
Niye kaybederiz kendimizi sevgimize karşılık bulamadığımız da?
Niye "olsun bana seninle geçen yıllarım yeter" diyerek yıkmadan dökmeden daha seviyeli ayrılamayız birbirimizden?
Sayfa 94 - Mavi ağaçKitabı okudu
Gece olmuş ve ben Küflünün Meyhanesine düşmüştüm. O eski tarihi ahşap kapının gıcırtısında içeri moralim bozuk dalmıştım. Küflü beni görünce her zaman ki yerime beyaz dantel işlemeli sokağın en loş yerine bakan masayı göstermişti.
"Hoş geldiniz amirim."
"Eyvallah Küflü, her zamanki gibi ortaya meze, büyüklere saygımızdan bir ufak
1915’in bahar ayları olacak. Yukardan, Osmanlı ordusunu bozmuş,
Rus ordusu Süphan dağının oralardan top sesleriyle birlikte köye akıyor.
Top gülleleri köyün içine düşüyor.
Güllenin biri de tam köyün ortasında büyük bir çukur açıyor.
Çukurdan sıcak sular fışkırıyor. Top gülleleri gittikçe sıklaşıyor.
Gölün içine de düşüyor. Gölden minare
"..Şimdi uzaklardasın,
gönül hicranla doldu,
Biz ayrılamayız derken,
Kavuşmak hayal oldu.."