Gidilmeyen yol...
Sarı bir ormanda ikiye ayrıldı yolum,
ikisinden birden gidemediğim ve yoldaki
tek yolcu olduğum için üzgün, uzun uzun
baktım görene kadar birinci yolun
otlar çalılar arasında kıvrıldığı yeri;
sonra öbürüne gittim, o kadar iyiydi o da,
ve belki çimenlik olduğu, aşınmak istediğinden
gidilmeye daha çok hakkı vardı; oysa
ordan gelip geçenler iki yolu da
eş ölçüde aşındırmıştı hemen hemen,ve o sabah ikisi de uzanıyordu birbiri gibi
hiçbir adımın karartmadığı yapraklar içinde,
ah, başka bir güne sakladım yolların ilkini!
ama bilerek her yolun yeni bir yol getirdiğini,
merak ettim geri gelecek miyim diye.iç geçirerek anlatacağım bunu ben,
nice yaşlar nice çağlar sonra bir yerde:
bir ormanda yol ikiye ayrıldı, ve ben –
ben gittim daha az geçilmişinden,
ve bütün farkı yaratan bu oldu işte.🌟
Robert Frost
İşte hayat denilen şey böyledir... Bir gün evvel bir aile bütün üyeleriyle neşe içinde ve gülmekteyken birkaç saat sonra ani bir vefat olayıyla neşeler sönüyor, çehreleri ayrılık acısı bürüyor. O şen aile bir anda yasa boğuluyor.
Sayfa 326Kitabı okudu
"eskiden yaşanmışla yeniden yaşananı
ayırabilmek çok güç zaman işte o zaman. "
Hamza Bin Abdülmuttalip
Allah Resûlü (s.a.v.) Hamza'yı çok seviyordu.
Bu durum Hamza'nın sırf en sevdiği amcası olmaktan kaynaklanmıyordu.
O aynı zamanda onun süt kardeşi, akranı, ömür boyu arkadaşı olmasından ötürü idi.
İşte bu ayrılık anında Hz. Peygamber, onu uğurlamak için ona savaş şehidlerinin sayısınca namaz kılmaktan daha güzel bir şey bulamamıştı.
Hamza'nın nâaşı savaş meydanındaki namazgâha getirildi ve namazı kılındı.
Sonra diğer bir şehid getirildi, onunki de kılındı.
O kaldırıldı, Hamza'nın nâşı yerinde bırakıldı.
Üçüncü bir şehid getirilip Hamza'nın yanı başına konuldu ve Hz. Peygamber ikisinin de namazını kıldı.
Bu şekilde tüm şehidler getirilmişti.
O gün Hz. Peygamber hepsinin namazını tek tek kılarken, yetmiş kez de Hamza'nın namazını kılmıştı.
Sayfa 137Kitabı okuyor
Nizamü'l-Mülk
Hançerlendiği haberi Sultan Melikşah'a bildirildiği zaman derhal vezirinin yanına gelmiş, Nizâmü'l-mülk de, "Cihan hükümdarı! Babanın ve senin devletini idare ederek ihtiyarladım. Sen beni bertaraf ettin, hâlbu ki ölümüme çok az zaman kalmıştı. Bana böyle yapılmasını emretmeseydin" diye son sözlerini dile getirmişti. Sultan bunun üzerine yanında taşıdığı mushafı çıkarıp Allah'ın kitabı üzerine yemin etti. "Ben sana bunu nasıl yapabilirim, sen benim babam yerindesin ve devletimin uğurusun" diyerek bu olayla bir ilgisi bulunmadığını söyledi.
İşte Sultan ile mülkünün nizamını koruyan vezirinin yolları böyle hazin bir veda sahnesiyle ayrıldı.
Sayfa 40 - Derin Tarih, Tüm Bildikleriniz Tarih Olacak, Ketebe Kitap ve Dergi Yayıncılığı, Özel Sayı 12, Ağustos 2018Kitabı okuyor
