İnsandan insana, aman! Ne ayrılık.
(Terentius)
Onu her gördüğümde uğradığım heyecanlardan henüz kurtulmuş değilim fakat ümidim var ben bu dertten mutlaka kurtulmalıyım. Ama o zaman ne yapacağım? Beni tamamen değişmiş görmekten sanırım memnun olmayacak. Ama o zaman ne yapacağım? Ben de istekli bakışlar görecek yerde aldırış etmez tavırlar bulacak. Yüzüne baktığım zaman gözümü yerdende indirmeyeceğim. Tam tersi soğuk bir baş işareti ile geçip gideceğim.Karşısında boynu bükük durmayacağım. Tam aksine başım daima yukarıda gezeceğim.Yerlerde ayağını izini aramayacağım. Karşılaştığımda durmayıp geçeceğim. Aman o zaman ne yapacağım heyhat! İşte bu sözler bile aşkın yönlendirmesiyle ile söyleniyor. Ben de nerede o kararlılık... Bu hayaller pek tatlı ama ne faydası var ki hayal...ah mümkün değil ben kalbimin bu devamlı çarpıntısından kurtulamayacağım.İşte her zaman böyle ayrılık derdiyle ağlayacak, yazık ki ağlamam bile böyle gizli gizli olacaktır.
İnsandan insana, aman ne ayrılık.
Sayfa 240 - Akvaryum Yayınları
Alvarlı Efe Hazretleri
"Aman ha, kimsenin kalbini kırma, canını incitme. Zaten bir ayrılık yurdu olan şu dünyaya esir olup kalmış insanı incitme. O insan ki aşk yolunda ayrılık çeken bir biçaredir. Sana bela getirenlere bile sabret Allah'ın evi olan kalbi incitme.
Hâsılı, şu evrende bir insan olarak yaşıyorsan (insanlığına yakışanı yap), bir canı incitme. Ta ki günaha düşüp âlemlerin övüncü yüce Peygamber'i incitme."
