Sen şimdi buralardan gidiyorsun güneşleri alıp rüzgârları alıp iklimleri alıp coğrafyaları kırarak beni de götür yalvarırım. Oysa ki geldiğinde elimdeydi urganım boynuma kravat yapmaya çalışıyordum. Cebimdeki intiharları masanın üzerine boşalttım buna sıcacık bir gülüşün yetti. Ve birgün o gülüş beni gözçukurlarımdan aşağı itti. Şimdi kendi içimde kayboldum bu kentin ışıklı caddelerinde kayboldum yetmedi bir intihar kursuna kaydoldum. Başarılı bir melektin sen. Hala öylesin. Sadece kanatlarına yüzümden kan sıçramış sadece beyazlığını tenha bir yalnızlıkta yakalamış ayrılık.
Batuhan Dedde.
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu olsun...!
*23 Nisan Bayram kutlama mesajım*
"Bu ülke hepimizin" diyoruz ama birbirimizden kıskanıyoruz. Kuyruğuna bastığımız, terk edip gittiğinde de, "vatan haini" diyoruz.
Oysa ki hep birlikte; "kanla ve irfanla kurduk biz bu cumhuriyeti"
Hazıra konan değerini bilemiyor. Bu dağınıklık ve kindar tavırlar; bu topraklardan kovduğumuz emperyal güçlerin iştahını kabartıyor.
Basit ve sığ, kurnazca, sabah erken kalkanın borusunu öttürdüğü, ilkel, kasaba siyaseti ile ayrılık rüzgarları estiriyoruz.
Bu cennet vatan, dağ, orman, güneş, ay yüzümüze bakmaktan utanıyor.
Bu duygu ve düşüncelerle, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı'nızı kutluyor, esenlikler diliyorum.
23 Nisan 2018
*Ali Rıza Malkoç*
Sonra da, “Her gün oruç tutan, oruç tutmamıştır” buyurdu ve bunu üç defa
tekrarladı.
Yine Sahih-i Müslim’de deniliyor ki: Sallallahü Aleyhi Vesellem Hazretleri’nin
savm-i visalden men etmesine karşı, ashaptan biri, “Ya Resulullah, sen aralıksız
oruç tutuyorsun ya” dedi. Aleyhissalat Efendimiz: “Hanginiz benim gibisiniz? Ben
Rabbimin indinde
Gözlerin...
İşte yine sensiz bir gece daha. Ağır geliyor sensiz yaşamak. Uzaklardasın, çok uzaklarda. Gönül limanım bomboş. Her gün gözlerim dalar gider ufuklara. Ufukta hep mi acı olur, hep mi ayrılık olur, hep mi sessizlik olur, hep mi sensizlik olur? Ağır ağır esen sonbahar rüzgarları getirir mi seni bana? Yere düşen her damla gözyaşım gönlümdeki sonbahar kuraklığını dindirir mi? Her geçen gün yüzümdeki kıvrımların derinliği artıyor, tıpkı aramızdaki mesafeler gibi. Ben sana yaklaştıkça sen uzaklaşıyorsun. Elimde bana baktığını varsaydığım fotoğrafların var ya, tek sırdaşım onlar işte. Uzun uzun bakıyorum gözlerine, biçare bakıyorum, korkuyla bakıyorum, umutsuzca bakıyorum. Dipsiz bir kuyuya düşüyormuş hissi veriyor gözlerine bakmak. Her gece elimden tutup kurtarır diye umut ediyorum. Gönül limanıma beklediğim gözlerin tıpkı ufuktaki yalnızlık gibi korkutuyor beni. "Gel" demenin bu kadar zor olduğu bir hayatta gitmek bu kadar mı kolay?